Queen - Bohemian Rhapsody (1975)

-Υπάρχει "πολιτικό τραγούδι" σήμερα ;

Ακούω και διαβάζω τις κατά καιρούς δηλώσεις μεγάλων δημιουργών μας , όπως π.χ. την πρόσφατη του Μίκη Θεοδωράκη για το γνωστό θέμα "της κατάντιας του σημερινού τραγουδιού" κλπ με τη γνωστή απαξιωτική τάση τους για όλα τα σύγχρονα πράγματα και αναρωτιέμαι πόσο αλήθεια έχει αλλάξει η εποχή σε σύγκριση με το κοντινό ακόμα παρελθόν. Βλέπετε, μέσα στο "βομβαρδισμό" που δέχτηκε η νεολαία την εποχή της μεταπολίτευσης ας πούμε, με το λεγόμενο "κοινωνικό-πολιτικό" τραγούδι, δεν ήταν και όλα αριστουργήματα. Υπήρξαν και φλυαρίες, ανακυκλώσεις, ασημαντότητες, ακόμα και κουταμάρες που στερούνταν ουσιαστικής έμπνευσης και που μέσα στη γενικότερη υπερβολή που διακρίνει το λαό μας τότε επέπλευσαν αλλά σήμερα δεν τα θυμάται πια κανείς. Ούτε βεβαίως και όλες οι μελοποιήσεις ποιητών είναι άξιες αναφοράς απλώς και μόνο επειδή έγιναν. Μην τρελαθούμε τελείως. Ευτυχώς τα κριτήρια αξιολόγησης της όποιας τέχνης (αν υπάρχουν) είναι διαφορετικά και τοποθετούνται στο χωροχρόνο με ένα δικό τους ξεχωριστό τρόπο έτσι ώστε αυτό το απόσταγμα που μένει να είναι κάτι μοναδικό. Τελικώς, ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε...
Η άποψη μου ;πάντως είναι οτι σε όλες τις εποχές υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα αρκεί να έχει κανείς τα μάτια του ανοιχτά για να τα δει. Πάρτε παράδειγμα το "πολιτικό" τραγούδι. Που βεβαίως στις μέρες μας είναι και η αφασική τάση του "Ολα καλά", "Ολα πάνε καλά" , όλα ...ανθηρά κλπ (μέγα πολιτικό σχόλιο) , όμως ευτυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Σε αυτό το αφιέρωμα της εκπομπής θα παίξουμε τα σημερινά "πολιτικά" τραγούδια όπως μαζί θα τα αξιολογησουμε. Και θα περιοριστούμε για ευνόητους λόγους συντομίας μέσα στα τελευταία χρόνια..
Κάνω την αρχή, γράψτε αυτά που προτείνετε κι εσείς.

The Clash - London Calling (1979)

Goin' Through - Καλημέρα Ελλάδα

Μάνος Λοϊζος - Che Guevara (1974)

Leonard Cohen - First We Take Manhattan (1988)

THEY SENTENCED ME TO TWENTY YEARS OF BOREDOM
FOR TRYING TO CHANGE THE SYSTEM FROM WITHIN
I'M COMING NOW
I'M COMING TO REWARD THEM

FIRST WE TAKE MANHATTAN
THEN WE TAKE BERLIN

Σωκράτης Μάλαμας - Τίποτα Δε Χάθηκε (live 2006)

ΘΟΥ ΒΟΥ : Οι 20 + 1 καλύτερες ταινίες του !

Μετά το σύντομο ταξίδι της στις διπλανές στήλες να άλλη μια λίστα που μπαίνει στη θέση της. Αυτή τη φορά για τον αγαπημένο μας Θ.Β.
Και η σειρά είναι πλέον αξιολογική...

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ DEBATE !

Ιδού και τα αποτελέσματα του χθεσινοβραδινού ...debate
και παράλληλης ψηφοφορίας της εκπομπής για τους συνθέτες...
Ελαβον :

John Williams = 35 %
Ennio Moricone = 30 %
Nino Rota = 15 %
John Barry = 8 %
Jerry Goldsmith = 8 %
Bernard Herrmann = 4 %

Η λίστα με τις δικές μου 20 πιο αγαπημένες μουσικές του μπαίνει από σήμερα και για λίγες μέρες δίπλα...

R.I.P. - Luciano Pavarotti (October 12, 1935 – September 6, 2007)

R.I.P. - Νίκος Νικολαϊδης (1939-2007)

"Oι νέοι θεατές μ' αγαπούν, όχι γιατί είμαι "οργισμένος", όπως μερικοί ισχυρίζονται, αλλά γιατί οι ταινίες μου δεν τους απαγόρεψαν ποτέ να με αμφισβητήσουν και ακόμα γιατί με επιμονή αρνήθηκα -γεγονός που το εκτίμησαν- τα δεκανίκια που σε τιμή προσφοράς διανέμει χρόνια τώρα η "καθώς πρέπει" Eυρωπαϊκή προοδευτική διανόηση. Aρνήθηκα αυτό το παιχνίδι της προσφοράς και της τρομοκρατίας, έστω και αν προερχόταν καμμιά φορά από τους θεατές, γιατί ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας, μια κρατική άποψη για το σινεμά και είναι γνωστό βέβαια πως το κράτος δεν πάει ποτέ σινεμά.
Oσο για το "οργισμένος", δεν το δέχομαι σαν χαρακτηριστικό μου από την στιγμή που οι συχνότητές μου γέμισαν παράσιτα από διάφορους κάλπηδες που δίνουν συνεντεύξεις (κάθε εβδομαδιαίο ιλλουστρασιόν πρέπει να φιλοξενεί ή και να συντηρεί έναν τέτοιο) και βρίζουν τους πάντες και τα πάντα, δεν έχουν να προτείνουν κάτι τι και διεκδικούν ένα χώρο ιδιαίτερο και καθαρό που σίγουρα δεν τους ανήκει και δεν τον εκφράζουν.
Tελικά όλοι αυτοί οι "απροσάρμοστοι" συγκροτούν ένα μέρος του συστήματος που ενεργεί σαν προπέτασμα καπνού για να μπορούν από πίσω να δουλεύουν ανενόχλητοι οι κρατικοί μηχανισμοί. Kαι αλλοίμονο στους κάποιος γνήσιους που πέφτουν στην παγίδα του "επώνυμου" χωρίς ποτέ να αναρωτηθούνε ποιά κέντρα αποφάσεων τους κόλλησαν την ταυτότητα του επώνυμου μοναχικού, οργισμένου, καταραμένου αναρχικού κ.τ.λ... Eρώτημα που θα προβάλλει αμείλικτο μπροστά τους απ' τη στιγμή που θα ανακαλύψουν πως το επώνυμο μπορεί να πουλάει, αλλά πουλιέται κιόλας".

N.N.

υ.γ.
Δε με ενδιαφέρει να γράψω επικήδειους. Τα δικά του λόγια τα λένε όλα.
Μια σημείωση μόνο για το τέλος...
Αυτός ήταν ο πιο "ρόκερ" Ελληνας κινηματογραφιστής.
Καλό δρόμο Νίκο...
Π.Χ.

Συναυλίες Παρασκευής : 7/9 Χειμερινοί Κολυμβητές !

Αυτή την Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου στις 10 το βράδυ για δύο ώρες στο Δεύτερο, θα μεταδοθεί τελικώς η συναυλία με τον Αργύρη Μπακιρτζή και τους
Χειμερινούς κολυμβητές από τη μουσική σκηνή "Στον Αέρα" !
Δείτε περισσότερα εδώ :
www.deytero.gr

Clint Mansell - Requiem for a dream (2000)

Μουσική κιβωτός.

Από τα ωραίοτερα blog περί ελληνικής μουσικής με έμφαση στον ηλεκτρικό ήχο, για το οποίο θα επανέλθω με περισσότερα μόλις όλοι ηρεμήσουμε περισσότερο... Προς το παρόν δείτε το κατευθείαν από το link που έβαλα δίπλα.

Chris Rea - The Road to Hell (1989)