Subscribe to:
Post Comments (Atom)
We want the world and we want it now. We want the airwaves baby...
παρακολουθουν...
Ζωντανά η εκπομπή στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 , από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή στις 5 το απόγευμα.
Αφιέρωμα - Ακούστε τα τρέιλερ !
Μερικες μουσικες που παιζουμε και ψαχνετε ! ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ...
Να και τα βιβλία...
ΤΑΣΟΣ ΨΑΡΡΑΣ - ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ
Ε.Ε.Σ. - Νοέμβριος 2004
GRAFFITI IΣΤΟΡΙΕΣ
Αγκυρα, Μάιος 2005
ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΩ ΖΩΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ
Βιογραφία του Νίκου Μαμαγκάκη, Αγκυρα Δεκ. 2006
ΑΓΚΥΡΑ -on line παραγγελία εδώ...
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΥΜΑΤΑ...
- Graffiti Ιστορίες
- Από τις 4 στις 5
- Η γιατρός μου...
- Μετρονόμος
- Ροκ Ελληνικό
- Radio Poetry
- Μουσική κιβωτός
- Ποίηση στη σκάλα
- Αφημένες κάποιες σκέψεις
- Βασίλης Λούκας
- Υβριστής
- MoviesRevisited
- E-vivlia
- Carpe Diem
- Κρητίστωρ
- Merci a mes pyjamas
- Δέντρο Μοναχό
- To Παν του Ελαχίστου
- Το άρωμα του τραγουδιού
- e-volos
- Μέσα στη νύχτα
- Stella nel cielo
- South Of The River
- Aurangel
- Κookoorookoo
- Α.Παπαλεξίου
- Η κάτω βόλτα
- Attackta
- Περί ανέμων
- The Muppet Show Girls
- Ο βράχος που κυλά
- Uzuburu - buru
- Caesar
- Μαγικός αυλός
- The Uncut’s Store Weblog
- Mantri
- Jungle
- A Change Of Seasons
- cookthebook
- mediablog
- e-tetRadio
- radiourgies
- Something Of Me
- ζώνη του Ωρίωνα
- Μουσικα Προαστια
- Ο μπαμπάς και ο Νίνο Ρότα...
- Dreamerland
- με μια σεζ-λονγκ...
Tom -all the best-Waits !
- Closing Time (1973)
- The Heart of Saturday Night (1974)
- Small Change (1976)
- Foreign Affairs (1977)
- Blue Valentine (1978)
- Heartattack and Vine (1980)
- Bounced Checks (1981)
- Rain Dogs (1985)
- Franks Wild Years (1987)
- Real Gone (2004)
Blog Archive
-
▼
2007
(132)
-
▼
September
(15)
- Queen - Bohemian Rhapsody (1975)
- -Υπάρχει "πολιτικό τραγούδι" σήμερα ;
- The Clash - London Calling (1979)
- Goin' Through - Καλημέρα Ελλάδα
- Μάνος Λοϊζος - Che Guevara (1974)
- Leonard Cohen - First We Take Manhattan (1988)
- Σωκράτης Μάλαμας - Τίποτα Δε Χάθηκε (live 2006)
- ΘΟΥ ΒΟΥ : Οι 20 + 1 καλύτερες ταινίες του !
- Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ DEBATE !
- R.I.P. - Luciano Pavarotti (October 12, 1935 – Sep...
- R.I.P. - Νίκος Νικολαϊδης (1939-2007)
- Συναυλίες Παρασκευής : 7/9 Χειμερινοί Κολυμβητές !
- Clint Mansell - Requiem for a dream (2000)
- Μουσική κιβωτός.
- Chris Rea - The Road to Hell (1989)
-
▼
September
(15)
Labels
- A Greek diary... (12)
- Adult Radio (6)
- Blogs (2)
- M.F.M. (53)
- Rest In Peace... (22)
- Soundtracks (1)
- Voting... (2)
- Βιβλία (6)
- Για την ιδανική εκπομπή.... (115)
- Διαγωνισμοί (3)
- Εκπομπές - Αφιερώματα (14)
- Εκπομπές- Συναυλίες (6)
- Λίστες (4)
- Συνεντεύξεις (10)
- Τα υπόλοιπα... (9)
3 comments:
Συμπαθώ πολύ τον Chris Rea, γιατί θεωρώ οτι η στάση ζωής του γενικά αλλά και στην τέχνη , μου πάει πολύ.
Χαμηλών τόνων, ταλαντούχος, φανατικός της μουσικής και διόλου δήθεν. Να ένα ωραίο τετράπτυχο που σε αφοπλίζει.
Επαιζα πολύ το τραγούδι το 1989 που βγήκε ο δίσκος. Hμουν ακόμα σε ιδιωτικούς σταθμούς και αν θυμάμαι καλά και στο "Ποπ & Ροκ" τότε το είχα ψηφίσει μέσα στα πιο αγαπημένα μου της χρονιάς.
Φυσικά οι "θεωρητικοί" του ροκ τον σνομπάριζαν πάντοτε λιγάκι , γιατί τον έβρισκαν ολίγον ...light, αλλά δεν τρέχει και τίποτα...
Ετσι κι αλλιώς ο "Δρόμος για την κόλαση" είναι για τον καθένα μας ξεχωριστός...
Και τι στιχάκια ε ;
Well I'm standing by the river
But the water doesn't flow
It boils with every poison you can think of
And I'm underneath the streetlight
But the light of joy I know
Scared beyond belief way down in the shadows
And the perverted fear of violence
Chokes the smile on every face
And common sense is ringing out the bell
This ain't no technological breakdown
Oh no, this is the road to hell
AAA Chris Rea....
εκτός του δρόμου
Αθηνών-Λαμίας εεεε...
του "the road to hell"
ήθελα να πω.........
Το "On The Beach"
είναι πολύ αγαπημένο!!!
Και μια και αναφέρθηκες
ή καιμιαπουταναφέραμε
που θα έλεγε ένας γνωστός
(δικός μου γνωστός εννοώ)
Το "Ποπ & Ροκ" σταματάει
την έκδοση του (είχε πρωτοεκδοθεί το 1978)- άλλοι θα στεναχωρηθούν, άλλοι χέστηκαν, άλλοι χάρηκαν, όπως και να 'χει ήταν και είναι ένα μικρό κομμάτι ιστορίας...
Μια που το αναφέραμε λοιπόν, όπως όλοι οι παλιότεροι γνωρίζουν καλά, το "Ποπ & Ροκ" ήταν κατά βάση ο Γιάννης Πετρίδης. Mετά ο Κώστας, ο Χάρης και μερικοί άλλοι. Αυτός ήταν φυσικά και ο λόγος που όταν ο Γιάννης έφυγε, όπως πάντα διακριτικά και ακριβώς στα 20 χρόνια του περιοδικού, χωρίς να μιλήσει για πολλά από όσα συνέβησαν τότε, σταμάτησα εγώ και 2-3 ακόμα. Κρίμα για το στοίχημα που χάθηκε τότε.
Post a Comment