Subscribe to:
Post Comments (Atom)
We want the world and we want it now. We want the airwaves baby...
παρακολουθουν...
Ζωντανά η εκπομπή στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 , από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή στις 5 το απόγευμα.
Αφιέρωμα - Ακούστε τα τρέιλερ !
Μερικες μουσικες που παιζουμε και ψαχνετε ! ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ...
Να και τα βιβλία...
ΤΑΣΟΣ ΨΑΡΡΑΣ - ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ
Ε.Ε.Σ. - Νοέμβριος 2004
GRAFFITI IΣΤΟΡΙΕΣ
Αγκυρα, Μάιος 2005
ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΩ ΖΩΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ
Βιογραφία του Νίκου Μαμαγκάκη, Αγκυρα Δεκ. 2006
ΑΓΚΥΡΑ -on line παραγγελία εδώ...
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΥΜΑΤΑ...
- Graffiti Ιστορίες
- Από τις 4 στις 5
- Η γιατρός μου...
- Μετρονόμος
- Ροκ Ελληνικό
- Radio Poetry
- Μουσική κιβωτός
- Ποίηση στη σκάλα
- Αφημένες κάποιες σκέψεις
- Βασίλης Λούκας
- Υβριστής
- MoviesRevisited
- E-vivlia
- Carpe Diem
- Κρητίστωρ
- Merci a mes pyjamas
- Δέντρο Μοναχό
- To Παν του Ελαχίστου
- Το άρωμα του τραγουδιού
- e-volos
- Μέσα στη νύχτα
- Stella nel cielo
- South Of The River
- Aurangel
- Κookoorookoo
- Α.Παπαλεξίου
- Η κάτω βόλτα
- Attackta
- Περί ανέμων
- The Muppet Show Girls
- Ο βράχος που κυλά
- Uzuburu - buru
- Caesar
- Μαγικός αυλός
- The Uncut’s Store Weblog
- Mantri
- Jungle
- A Change Of Seasons
- cookthebook
- mediablog
- e-tetRadio
- radiourgies
- Something Of Me
- ζώνη του Ωρίωνα
- Μουσικα Προαστια
- Ο μπαμπάς και ο Νίνο Ρότα...
- Dreamerland
- με μια σεζ-λονγκ...
Tom -all the best-Waits !
- Closing Time (1973)
- The Heart of Saturday Night (1974)
- Small Change (1976)
- Foreign Affairs (1977)
- Blue Valentine (1978)
- Heartattack and Vine (1980)
- Bounced Checks (1981)
- Rain Dogs (1985)
- Franks Wild Years (1987)
- Real Gone (2004)
Labels
- A Greek diary... (12)
- Adult Radio (6)
- Blogs (2)
- M.F.M. (53)
- Rest In Peace... (22)
- Soundtracks (1)
- Voting... (2)
- Βιβλία (6)
- Για την ιδανική εκπομπή.... (115)
- Διαγωνισμοί (3)
- Εκπομπές - Αφιερώματα (14)
- Εκπομπές- Συναυλίες (6)
- Λίστες (4)
- Συνεντεύξεις (10)
- Τα υπόλοιπα... (9)
4 comments:
Ηταν 1989 νομίζω, εποχή που για λόγους βιοπορισμού έγραφα ακατάπαυστα σε έντυπα και έπαιζα διάφορες μουσικές σε ραδιόφωνα, όταν με πήρε ένας γνωστός από την εταιρεία τους για να με ρωτήσει αν ήθελα να κάνω μια συνέντευξη μαζί τους σε αυτό το πολύ σύντομο πέρασμα που θα έκαναν απο τα μέρη μας.
Ηξερα καλά τη μουσική τους καθώς εκείνα τα χρόνια παρακολουθούσα πολύ εκτός απο τον κινηματογράφο και τα ανεξάρτητα, αλλά δεν περίμενα ποτέ να συμπαθήσω τόσο πολύ τον τραγουδιστή Black Francis (γνωστό και ως ...Charles) και τον ντράμερ τον David, όπως και έγινε τελικά.
Ωραίοι τύποι και ο πρώτος ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας που θα μπορούσε να είναι λογιστής ή υπάλληλος ανθοπωλείου π.χ. αλλά επάνω στη σκηνή μεταμορφωνόταν με απίστευτη ενέργεια.
Είπαμε πολλά και ως συνήθως περάσαμε τον προκαθορισμένο χρόνο που δίνουν στις συνεντεύξεις.
Οι Pixies απο τη Βοστώνη.
Που χωρίς αυτούς μπορεί και να μην ήταν το grunge και οι ήρωες του όπως τους ξέρουμε .
Δεκάδες ονόματα επηρεάστηκαν απο αυτό το γκρουπ και μερικά πολύ γνωστά όπως οι Nirvana και οι Pearl Jam αν και λιγότερο, ακόμα και οι ύστεροι Metallica...
Τα άλμπουμ τους φιγουράριζαν πρώτα στις δικές μου λίστες όταν ψηφίζαμε κάθε χρόνο για τα καλύτερα στο "Ποπ & Ροκ" και θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα meeting στο περιοδικό όπου εγώ , ο Νίκος Μποζινάκης και ο Χρήστος ο Θλιβέρης νομίζω (γειά σας ρε παιδιά σας έχω χάσει !) πέσαμε με τα ...μούτρα ποιος θα πρωτοπάρει το δίσκο τους για κριτική !
Στο τέλος ο Γιάννης τον έδωσε σε μένα.
Μερικούς μήνες αργότερα ήμουν στην Αμερική, στο Κλίβελαντ κυνήγησα να τους δω αφού ήξερα οτι έπαιζαν εκεί ως "support" στους Love & Rockets (το συγκρότημα του Πίτερ Μέρφι μετά τους θρυλικούς Bauhaus).
Πήρα μαζί μου και τις φωτογραφίες που βγάλαμε μαζί στην Αθήνα, αλλά για κακή μου τύχη ένας απο τους security δε με άφηνε καν να πλησιάσω στην είσοδο.
Με κάποιο ρίσκο έβγαλα τη φωτογραφία με τον Charles και τον David και ζητώντας τον υπεύθυνο ασφαλείας τον παρακάλεσα να την πάει στα παρασκήνια και να τους τη δείξει !
Θα μπορούσε αυτός να μην το κάνει.
Ομως πήγε τη φωτογραφία και μετά από λίγο ο David βγήκε γελώντας και τρέχοντας σε μένα τους είπε :
"Αφήστε τον αμέσως να περάσει, είναι ο φίλος μας απο την Ελλάδα !"
Μεγάλη πλάκα.
Επέμεινα πολύ τότε να τους βάλουμε και εξώφυλλο στο περιοδικό, όπως έκανα και για πολλά άλλα ονόματα που θεωρούσα οτι έπρεπε να μπουν στην εποχή τους σε ένα περιοδικό που υποτίθεται οτι ασχολείτο στα σοβαρά με το ροκ (Metallica , Pearl Jam κ.α.) αλλά δυστυχώς οι τότε εκδότες δέσμιοι σε μια παλιά λογική δουλείας με τις δισκογραφικές , δεν ήταν τολμηροί όσο θα έπρεπε, πίεσε πολύ και η εποχή, με τη γνωστή συνέχεια που οδήγησε τελικά το περιοδικό στον μαρασμό και στην τωρινή οριστική του (;) διάλυση.
Εχω πολλά αγαπημένα τραγούδια από τους Pixies , όμως το "Where is my mind" είναι το σήμα-κατατεθέν τους που τους έκανε γνωστούς και σε μια επόμενη γενιά.
Βλέπετε το χρησιμοποίησε ο καλός Ντέιβιντ Φίντσερ στο αγαπημένο μου "Fight club" ακριβώς στο φινάλε σε κείνη τη συγκλονιστική σκηνή με τους ουρανοξύστες.
Φοβερή σκηνή και φοβερό τραγούδι έτσι κι αλλιώς !
Μετά την μεγαλύτερη ταινία της δεκαετίας (το Fight Club) ενός από τους μεγαλύτρους σύγχρονους σκηνοθέτες (Fincher), έχω συνδέσει το Where is my mind με το τέλος της. Το τίμησε και ένας καλός πειρατής στο Δεύτερο!
Επιδραστικότατοι οι Pixies. Θα συμφωνήσω.
Καλησπέρες!
Αυτόν τον καιρό, ένας καλός φίλος μου 'πε πως τους έχει στο shuffle συνεχώς. Δεν είναι τυχαίο!
Pixies και τόσοι άλλοι αντάμα.
Το Where is my mind είναι μόνιμα στο playlist του MP3!
Καλησπέρες πολλές Πάνο!
'-)
Γεια σας παιδιά !
Αυτά που έγραψα πιο πριν είναι ένα μικρό μέρος του φαινομένου. Τα υπόλοιπα είναι ως γνωστόν υπόθεση του καθενός απο εμάς.
To "Fight Club" ήταν και θα είναι ταινία - αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά και όχι μόνο. Καλό βράδυ...
Post a Comment