Friday, July 4, 2008

ABBA - Mamma Mia (1975)

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

1 comment:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Η Μέριλ Στριπ είναι για όσκαρ με το "Mamma Mia" και εγώ τσεκάροντας τα τραγούδια "Ιδανικών εκπομπών" βρήκα πως δεν ήταν μέσα... Ποιο απ' όλα όμως να χωρέσω από τα τουλάχιστον 20 δικά τους που μ' αρέσουν πολύ ;
Με τους ABBA βλέπεις είχα πάντοτε μια περίεργη σχέση... Οχι μόνο με τα τραγούδια τους , αλλά συνολικά με την παρουσία τους στο χώρο της ποπ όπου και δεν χωρά αμφιβολία νομίζω πως πρόκειται για την σημαντικότερη γεννηθήσα επί Ευρωπαϊκού εδάφους , περίπτωση...
Εξαιρούνται μερικοί άλλοι (και φυσικά οι ίδιοι οι Beatles ακόμα, που ως γνωστόν έχουν και μια σκοτεινή-εσωστρεφή περίοδο). Αγαπημένο γκρουπ του μακαρίτη του θείου (που γράφω και αλλού πόσο πολύ με επηρέασε...), τα ακούσαμε όλα τότε που έβγαιναν, μα όπως συνήθως συμβαίνει με διάθεση εφήμερη, εντελώς ποπ.
Και που να ήξερε κανείς οτι για χρόνια πολλά μετά η Eurovision και το πανηγυράκι της θα τους είχαν ως παράδειγμα, οτι αυτές οι γλυκές μελωδίες με τα απλοϊκά στιχάκια και τα φωνητικά με τις σέξι Σουηδέζες των '70ς θα γίνονταν σημείο αναφοράς για πλήθος άλλων.
Πως ακόμα και η Madonna θα τους διασκεύαζε κάποτε ;
Το απόλυτο κιτς ή μήπως πολλά περισσότερα στο στιλ ;
Δεν άδειαζα τότε -λίγο αργότερα- να το κρίνω...
Το γκρουπ μου ακουγόταν πολύ "γλυκερό" σε μια εποχή "βαπτισμένη" στο art rock στον Bowie και μετά στο punk και το new wave. Στους νέους μου ήρωες που δεν τραγουδούσαν μόνο για αγάπες και λουλούδια.
Στην πορεία φάνηκε όμως οτι αυτά όταν τα κάνεις καλά, αναγορεύονται και σε κλασικά...
Φαίνεται λοιπόν οτι ο Μπγιορν και ο Μπένι ήταν πραγματικά ταλαντούχοι και τα κορίτσια σπουδαία στις φωνές και όχι μόνο. Κι αν λίγο πριν το φινάλε βουτήχτηκαν όλοι μαζί στα περίεργα δημοσιεύματα, τα κουτσομπολιά και βεβαίως στην ..."κακιά" ντίσκο, για τη δική μου γενιά τουλάχιστον, οι ABBA πάντα θα θυμίζουν πολλά.
Για μένα ίσως λίγο περισσότερα...

July 4, 2008 at 3:09 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)