Sunday, May 10, 2009

Κίτρινα Ποδήλατα - Θα Πάρω Φόρα (2008)

2 comments:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Είναι πολλές φορές που η δημοτικότητα ενός και μόνο έργου του, επισκιάζει ό,τι έκανε ο καλλιτέχνης πριν απο αυτό αλλά αποτελεί σημείο αναφοράς για τη συνέχεια... Η περίπτωση πάντως του Γιώργου και του Αλέξανδρου Παντελιά, που αποτελούν τα "Κίτρινα Ποδήλατα", διαφέρει αισθητά.
Κι αυτό γιατί μπορεί να έστειλαν στην δημοσιότητα το συγκεκριμένο τραγούδι που αποτελεί ο,τι πιο πολιτικοποιημένο γράφτηκε στη χώρα τούτη απο καιρό, όμως μετράνε ήδη πολλά χρόνια στη μουσική αν και νεότατοι. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως δεν θα μπορούσαν να τρελαθούν απο την επιτυχία. Αλλά και απο τη σύνδεση του τραγουδιού τους με μια ολόκληρη γενιά και τον εμβληματικό χαρακτήρα που φαίνεται να διαδραμάτισε και στα πρόσφατα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου...
Παραμένουν λοιπόν αυτά δυό παιδιά της "διπλανής πόρτας" που πίστεψα πολύ απο το ξεκίνημα τους, μεταδίδοντας τα τραγούδια τους και εξελίχθηκαν κιόλας σε δυό πολύ ψαγμένους και ταλαντούχους μουσικούς που δεν επαναπαύονται στα κεκτημένα, αλλά συνεχίζουν ανήσυχοι. Και το πλέον σημαντικό , δυό νέοι άνθρωποι με ήθος που είναι απο αυτούς που ξεχωρίζουν μέσα σε αυτό το συρφετό απο κακούς επαγγελματίες, ατάλαντους, "ψωνισμένους" και ..."παπατζήδες" του τραγουδιού. Γράφουν και ερμηνεύουν ελληνικά και χαίρομαι πολύ που αυτό το τραγούδι τους το παρουσιάσαμε εμείς για πρώτη φορά απο το Δεύτερο στις "Συναυλίες της Παρασκευής" όταν άρχισαν να το παίζουν στις εμφανίσεις τους με τον Διονύση και το Βασίλη που μεταδώσαμε. Τη συνέχεια την ξέρετε... Πολύ σημαντικό τραγούδι που θα μπορεί να ζει πάντα και έξω απο την επικαιρότητα της κάθε εποχής, όσο οι ανισότητες και το ψέμμα θα κυριαρχούν.

Anonymous said...

(Πολλά τα ελληνικά μουσικά γκρουπ..τα περισσότερα απ΄αυτά ίσως να μη δουν όχι το φως, αλλά ούτε μια αχτίδα του φωτός του ήλιου της δημοσιότητας...)

Τα Κίτρινα Ποδήλατα ξεκίνησαν με ταχύτητες χαμηλές και σιγά-σιγά πέρασαν απ΄τα μάτια μας μπροστά με ταχύτητα που φέρνει ιλίγγους!

"Έβρεξε απόψε και τους θυμήθηκα"..κι είναι καιρός που "μια ζωή που κοιμάται βαρέθηκα πια"..πόση αλήθεια κρύβουν οι στίχοι τους (κι ας είναι κι ελαφρώς..παραφρασμένοι)!

Μουσικές φιγούρες που περνούν, στέκονται,μας ανυψώνουν, μας ρίχνουν στο κενό και δεν έχουμε ούτε γρατσουνιά, μας ταξιδεύουν με τα τραγούδια τους..!

Μακάρι οι μουσικές τους ανησυχίες-περιπέτειες να μην τελειώσουν γρήγορα (το ποτέ είναι μεγάλη κουβέντα..)!