Friday, September 28, 2007

-Υπάρχει "πολιτικό τραγούδι" σήμερα ;

Ακούω και διαβάζω τις κατά καιρούς δηλώσεις μεγάλων δημιουργών μας , όπως π.χ. την πρόσφατη του Μίκη Θεοδωράκη για το γνωστό θέμα "της κατάντιας του σημερινού τραγουδιού" κλπ με τη γνωστή απαξιωτική τάση τους για όλα τα σύγχρονα πράγματα και αναρωτιέμαι πόσο αλήθεια έχει αλλάξει η εποχή σε σύγκριση με το κοντινό ακόμα παρελθόν. Βλέπετε, μέσα στο "βομβαρδισμό" που δέχτηκε η νεολαία την εποχή της μεταπολίτευσης ας πούμε, με το λεγόμενο "κοινωνικό-πολιτικό" τραγούδι, δεν ήταν και όλα αριστουργήματα. Υπήρξαν και φλυαρίες, ανακυκλώσεις, ασημαντότητες, ακόμα και κουταμάρες που στερούνταν ουσιαστικής έμπνευσης και που μέσα στη γενικότερη υπερβολή που διακρίνει το λαό μας τότε επέπλευσαν αλλά σήμερα δεν τα θυμάται πια κανείς. Ούτε βεβαίως και όλες οι μελοποιήσεις ποιητών είναι άξιες αναφοράς απλώς και μόνο επειδή έγιναν. Μην τρελαθούμε τελείως. Ευτυχώς τα κριτήρια αξιολόγησης της όποιας τέχνης (αν υπάρχουν) είναι διαφορετικά και τοποθετούνται στο χωροχρόνο με ένα δικό τους ξεχωριστό τρόπο έτσι ώστε αυτό το απόσταγμα που μένει να είναι κάτι μοναδικό. Τελικώς, ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε...
Η άποψη μου ;πάντως είναι οτι σε όλες τις εποχές υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα αρκεί να έχει κανείς τα μάτια του ανοιχτά για να τα δει. Πάρτε παράδειγμα το "πολιτικό" τραγούδι. Που βεβαίως στις μέρες μας είναι και η αφασική τάση του "Ολα καλά", "Ολα πάνε καλά" , όλα ...ανθηρά κλπ (μέγα πολιτικό σχόλιο) , όμως ευτυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Σε αυτό το αφιέρωμα της εκπομπής θα παίξουμε τα σημερινά "πολιτικά" τραγούδια όπως μαζί θα τα αξιολογησουμε. Και θα περιοριστούμε για ευνόητους λόγους συντομίας μέσα στα τελευταία χρόνια..
Κάνω την αρχή, γράψτε αυτά που προτείνετε κι εσείς.

9 comments:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Active Member - Τι άλλο φοβάσαι;
Διονύσης Τσακνής - Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Γιάννης Αγγελάκας - Σιγά μην κλάψω
Goin' Through - Καλημέρα Ελλάδα
Τζίμης Πανούσης - Νεοέλληνας
Νικόλας Ασιμος - Της επανάστασης
Θοδωρής Ξυδιάς- Συρματοπλέγματα
Ορφέας Περίδης - Εκλογές
Χ.& Π. Κατσιμίχας - Η συνέλευση...
Β & Θ. Παπακωνσταντίνου - Ο μαύρος γάτος

an205 said...

Για καθέναν απ'αυτούς που έχεις ήδη γράψει θα είχα άλλα 3-4 τραγούδια για επιλογή πάμε σ'αυτούς που δεν έχεις γράψει...
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ - θα 'ρθει καιρός
ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ - της εθνικής συμφιλίωσης
ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ - η φαντασία στην εξουσία
ΖΩΡΖ ΠΙΛΑΛΙ - μπατσόνια
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ - κιλελέρ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ - μανούλα ελλάς
MAGIC DE SPELL - σαράγιεβο
ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ - καμιά ελπίδα
PANX ROMANA - το γράμμα ή καταστολή στο περιθώριο
ΤΡΥΠΕΣ - για την πατρίδα
ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ - θέλω να έχω έναν καλύτερο κόσμο
ΒΑΒΥΛΩΝΑ - πολιζμανία
ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ - πρόκληση στον ηγεμόνα
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ - εδω μωρη θα σε λενε Μαρία

HELEN'S RETURN said...

Πολιτικό τραγούδι? Στο έγραψα και χθές Πάνο αλλά δυστυχώς με τα sms δε μπορεί να γίνει σωστή ανταλλαγή απόψεων...Για αυτό λοιπόν αποφάσισα να εκθέσω τις απόψεις μου στο blog σου. Πραγματικά διανύουμε μια εποχή εντελώς apolitik...Και αυτό έναι έκδηλο και απο τα τραγούδια και απο τον τρόπο ζωής μας και από τις επιλογές μας γενικότερα. Οι ιδεολογίες πουλήθηκαν σε τιμή προσφοράς απο εμάς τους μαυραγορίτες. Η εποχή των λέξεων, των χρωμάτων, των αγώνων, της αντίστασης ενάντια στο κατεστημένο αυτή η underground κουλτούρα του τότε έγινε δημοφιλής, πέρασε στην καθημερινότητα μας, αλλά κατάντησε ένα επαναλαμβανόμενο και ανιαρό shopping therapy. Εμπορευματοποιημένη κουλτούρα, ζωή, πολιτική. Η εποχή μας δεν έχει στίγμα. Το νεορομαντικό κίνημα χάθηκε και στο πέρασμα του άφησε τα συντρίμια της νοσταλγίας για το χθές. Αναπολούμε μνήμες και γεγονότα του παρελθόντος στο μίζερο παρόν μας. Δεν αμφιβάλλω οτι δεν υπάρχει ελπίδα, αλλά η ελπίδα έχει πέσει σε χειμερή ανάρκη. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους! Το βόλεμα, η ανασφάλεια, τα μπλέ, πράσινα, κόκκινα, τιρκουάζ, πορτοκαλί παιδιά, ο φόβος ας γίνουν αφορμή και κίνητρο για προσωπική επανάσταση και όχι για επανάπαυση.
ΕΛΕΝΗ.

tsimpouka said...

απ' το μακρινό παρελθόν, οι "τρύπιες σημαίες" και "η μοναξιά του σχοινοβάτη" των κατσιμιχαίων είναι δύο κομμάτια με στίχο καυτό και πολιτικό...

από το πρόσφατο παρελθόν το "άλλη μια στατιστική" από τις ρόδες πιστεύω ότι περιγράφει τα πράγματα πολύ ρεαλιστικά και στεγνά...


γενικότερα όμως η ταπεινή μου γνώμη είναι πως υπάρχει μεγάλη ξηρασία σήμερα στο πολιτικό τραγούδι..(συμφωνώ απόλυτα με "το κουτί της πανδώρας")

καλημέρα/

oyster girl said...

«όσες κι αν χτίσουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είν αληταριό, κι όλο θα δραπετεύει», από το Αερικό του Θ.Παπακωνσταντίνου.
Πολιτικό τραγούδι υπάρχει, όσο σκεπτόμαστε και πράττουμε πολιτικά. Αν κάποιος πάει σε μία συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου θα καταλάβει πως τα πράγματα κινούνται ακόμα σε αυτό το είδος τραγουδιού. Ίσως δεν είναι ιδιαιτέρως ανθηρά, ούτε περιλαμβάνουν συνθέτες και ποιητές άλλων καιρών, αλλά κάτι κινείται σήμερα πιο πολύ κι από χτες. Κατά τη γνώμη μου, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν σημερινά αντάρτικα, όπως τα ξέρουμε, για παράδειγμα. Οι μάχες έχουν μετατοπιστεί από τα βουνά στο αστικό περιβάλλον και από τα μεγάλα στα μικρά της καθημερινότητας. Και όμως, είναι μάχες• και τραγουδιούνται! Από τους Active Member, τους Ωχρά Σπειροχαίτη και τον Αγγελάκα μέχρι την (σχετικά) νεοσύστατη μουσική σκηνή της Βαρκελώνης και του Μεξικού, το πολιτικό τραγούδι βρίσκει το σπίτι του. Για να μη συμπεριλάβω τόσες και τόσες, λιγότερο γνωστές πανκ πάντες, που παίζουν χρόνια τώρα στην Ελλάδα. Το ζήτημα είναι πως το πολιτικό θα ξαναβρεί πρόσφορο έδαφος στο ευρύ κοινό, γιατί αυτό, ομολογουμένως, του λείπει. Ποιος ραδιοφωνικός σταθμός θα έπαιζε ένα τραγούδι για τα αντάρτικα πόλεων ή για τον πόλεμο, αν δεν εθεωρείτο mainstream
(Manu Chao, Ojos de brujo) και δεν ήταν επενδεδυμένο με χαρούμενες μουσικές;(υπάρχουν και εξαιρέσεις ελάχιστες το ξέρω) Ή ποια δισκογραφική θα επέλεγε να το ηχογραφήσει; Αντίθετα, το σκυλό-λαικό-ποπ είναι προτιμότερο για τις εταιρίες: αναλώσιμο προϊόν, σίγουρα λεφτά και ξανά από την αρχή(ομολογουμένως πολιτικότατη στάση, πιο πολύ κι από κάποια, τύποις μόνο, επαναστατικά τραγούδια)
Αλλά ξαναγυρνώ στα αισιόδοξα και σας αφήνω με ένα κομμάτι από ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι το πολιτικό τραγούδι ζει και (θα) βασιλεύει! «Για μια φορά ακόμα, υπό το βάρος των κοσμογονικών αλλαγών που συμβαίνουν στον πλανήτη, εμφανίζεται η δυνατότητα να σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης της μουσικής και ευρύτερα της τέχνης από τους μηχανισμούς κυριαρχίας.» Φυσάει Κόντρα, Μιχάλης Παπαμακάριος, εκδ. ΚΨΜ.

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Καλησπέρα και σας ευχαριστώ για τις προτάσεις σας...

an205...
καλή ιδέα είχες να μη γράψεις άλλα τραγούδια από τους ίδιους, που γενικά έχουν και μια συνολική τέτοια στάση. Ετσι κι αλλιώς αυτά που θα παίξουμε στο αφιέρωμα δε θα είναι και άπειρα και ο στόχος είναι μια αξιοπρεπής τουλάχιστον αντιπροσώπευση όλων των τάσεων..

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
Ελένη καλώς ήρθες. Εχεις φυσικά μέγα δίκιο για τα sms γι' αυτό έκανα και το blog με αυτή τη θεματολογία για να μπορούμε να γράφουμε δυό λόγια παραπάνω...
Η "απολιτίκ" εποχή που περιγράφεις έχει και αυτή τις "πολιτικές" της θέσεις. Οπως απάντησα και στην εκπομπή τραγούδια όπως το "Ολα καλά θα σου πάνε" έχουν κι αυτά μια ξεκάθαρη πολιτική θέση σε μια κοινωνία που όλο και περισσότερο πιέζεται προς την ολική αποχαύνωση . Και σε αυτό φυσικά ευθύνονται όσοι πρόδωσαν ιδεολογίες, όσοι καιροσκοπικά τις μετασχημάτισαν σε καρέκλες, θέσεις, εξουσία και χρήμα. Είναι γνωστά βεβαίως όλα αυτά, αλλά πάντως εξακολουθώ να πιστεύω οτι δεν είναι μικρότερη η ευθύνη αυτού που αποκαλούμε "κοινό" γιατί δυστυχώς δεν έχει καταλάβει την αληθινή δύναμη του.

AFROS...
Οι "Κατσιμίχες" είναι σπουδαία ιδιαίτερη περίπτωση γιατί ακόμα και στην μερικές φορές επιτηδευμένη αφέλεια τους, απο κάτω βγαίνουν μαχαίρια... Θυμήσου ας πούμε και το "Για ένα κομμάτι ψωμί" που είπε και ο Ζιώγαλας... Καλώς όρισες και συ απο τα μέρη μας !

swan song....
Είναι σωστά όλα όσα γράφεις ακόμα και με την απαραίτητη υποσημείωση πως στην περίπτωση μερικών όπως του Manu Chao ή και του Marley παλιότερα ο ήχος προηγείται της ιδεολογίας. Ετσι λοιπόν υπάρχουν και πολλοί που τους αγοράζουν χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς πρεσβεύουν παρά μόνο γιατί τους άγγιξε ο ρυθμός ή και η μόδα ακόμα. Στην περίπτωση του εγχώριου hip hop (αν είναι βεβαίως δόκιμος αυτός ο όρος...) βεβαίως όλα είναι διαφορετικά, αφού εκεί συμβαίνει το αντίθετο. Ο λόγος προηγείται του ρυθμού. Καλώς μας βρήκες !

Πάνος Χρυσοστόμου said...

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΝΑ ΜΕΤΑΔΟΘΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.
Μέχρι την προσεχή Παρασκευή λοιπόν μπορείτε να γράφετε εδώ κι άλλες προτάσεις σας.

HELEN'S RETURN said...

Πάνο,
αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι η εποχή μας δεν έχει στίγμα. Και αυτό θα μου πεις μια πολιτική θέση είναι. Και έχεις και δίκιο. Τα πάντα είναι πολιτικά. Το φιλοθεάμων κοινό ίσως βρίσκεται σε μια κατάσταση σύσκεψης, περισυλλογής, απολογισμού σαν τα 'πολιτικά κόμματα' και αυτό, που ανασυγκροτούνται μετά από μια 'εκλογική' ήττα ή νίκη αλλά κεκλεισμένων των θυρών... υπάρχουν όμως και πολλές αξιόλογες φωνές που δε φοβούνται να ακούσουν τη χροιά της φωνής τους και που ακούγονται εύηχα από τα δικά μας φτωχά μας ώτα.
Άντε ας "ακούσουμε" λοιπόν...

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Τα τραγούδια που παίχτηκαν στο αφιέρωμα...

Για ένα κομμάτι ψωμί - Νίκος Ζιώγαλας
Η συνέλευση των ποντικών - Χ.Π. Κατσιμίχα
Συρματοπλέγματα - Λάκης Λαζόπουλος
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον - Διονύσης Τσακνής & Κατσιμίχα
Ο μαύρος γάτος - Β. Παπακωνσταντίνου
Της εθνικής συμφιλίωσης - Παύλος Σιδηρόπουλος
Η φαντασία στην εξουσία - Παύλος Σιδηρόπουλος
Σιγά μην κλάψω - Γιάννης Αγγελάκας
Δε χωράς πουθενά - Τρύπες
Συναγερμός - Panx Romana
Τι άλλο φόβάσει - Active Member
Καλημέρα Ελλάδα - Goin' Through
Ανεμολόγιο - Γιώργος Νταλάρας
Τρύπιες σημαίες - Χ.Π. Κατσιμίχα
Μπαταρία - Νικόλας Ασιμος
Της επανάστασης - Ν. Ασιμος & Παπακωνσταντίνου
Να δεις τι σου 'χω για μετά - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Παπακωνσταντίνου
Νοέμβρης '90 - Μαχαιρίτσας & Τσακνής
Νεοέλληνας - Τζίμης Πανούσης
Εκλογές - Ορφέας Περίδης
Διακοπές στο Σαράγεβο - Magic De Spell
Κιβωτός - Ελένη Βιτάλη


Σας ευχαριστώ όλους-ες για τις συμμετοχές.
Συνεχίζεται...

Π.