Sunday, October 28, 2007

Δήμος Μούτσης - Το όνειρο (1987)

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

1 comment:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Θεωρώ το Δήμο Μούτση εκτός από έναν εκ των εκλεκτών της τραγουδοποιίας στην χώρα μας και ένα τύπο που γενικά "μου πάει"...
Πάντα έτσι τον έβλεπα ακόμα και πριν τον γνωρίσω προσωπικώς, ακούγοντας τα τραγούδια και παρακολουθώντας την πορεία του,
τις δηλώσεις, τη συνολική στάση του για το έρμο το τραγούδι.
Είχε πάντα μια μαγκιά και μια αλήθεια που συχνά ενοχλούσε και τσάντιζε τον περίγυρο, όταν κυρίως αντιλαμβάνονταν οτι είχε δίκιο.
Λιοντάρι κι αυτός...
Τι να λεμε τώρα ;
Από αντιδράσεις άλλο τίποτα και οι εμμονές με την πίστη στο στόχο, πάντα εκεί...
Ημουν μικρός για προλάβω από πρώτο χέρι τα λαϊκά του που βεβαίως ήξερα καλά από τις αλεπάλληλες ραδιοφωνικές μεταδόσεις,
τον "Αγιο Φεβρουάριο" και μερικά ακόμα, αλλά μπορώ να πω με ασφάλεια , οτι το "Φράγμα" του (μαζί με τον Κώστα Τριπολίτη) με σημάδεψε.
Γιατί αυτός ήταν που (εκτός από το Σαββόπουλο φυσικά και ένα δυό άλλους) διεύρυνε τους δεσμούς του ηλεκτρικού τραγουδιού
με το ελληνικό "κυρίαρχο ρεύμα", πράγμα πρωτόγνωρο για τα "μεταπολιτευτικά αγωνιστικά" 70'ς και την "ρεμπετολαγνεία" των 80'ς.
Ο Μούτσης βλέπεις , είχε πάντα την καρδιά στο ελληνικό τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη και το μυαλό στη φολκ του Woody Guthrie. Σπουδαίο κοκτέιλ!
Τον παρακολουθούσα από παλιά στο θρυλικό "Καφεθέατρο" της οδού Κοδριγκτώνος (με τους "Λαου Λαου" επι σκηνής όπου έπαιζε βιολί και η Ευανθία Ρεμπούτσικα,
αλλά στους δίσκους παίζει ο Δεσποτίδης...), εδώ κι εκεί.
Ημουν fan.
Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά πριν από 18 χρόνια περίπου , στα εγκαίνια εκείνου του πάλαι ποτέ ωραίου Δημοτικού σταθμού του Ηρακλείου "94,1 Επικοινωνία FM",
όπου με το φίλο μου το Σάκη Τσιτομενέα (που ξεκινήσαμε μαζί το αμοιβόμενο ραδιόφωνο και τον ακούτε τώρα κάθε απόγευμα από το "Cosmos"), μας έλαχε ως οι πιο
..."έμπειροι" λέει , να κάνουμε την εκπομπή των εγκαινίων (!) με καλεσμένο φυσικά πιον άλλο ; Το συνθέτη.
Την ώρα που έπαιζε το "Ονειρο" που λίγο νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει, εκείνος έκλεισε τα μάτια σιγοτραγουδώντας και εγώ κατάλαβα από τότε οτι πρόκειται για συγκλονιστική κατάθεση ψυχής.
Είχα χρόνια να τον συναντήσω. Αποτραβιέται και ο ίδιος.
Από το '99 και τη συναυλία στο Ηρώδειο μιλά για μια δουλειά που ετοιμάζει αλλά ακόμα τίποτα.
Είναι πια 69 ετών.
Πριν λίγο καιρό, ο φίλος μου ο Θανάσης Συλιβός από τον εξαιρετικό "Μετρονόμο" με έφερε ξανά σε επαφή μαζί του. Κάναμε μια μεγάλη συνέντευξη. Συγκλονιστικός.
Εχω κι άλλα δικά του τραγούδια που μπαίνουν συχνά στις εκπομπές μου και φυσικά έχουν θέση σε μια Ιδανική εκπομπή. Μερικά σπουδαία απο τα λαϊκά του.
Αλλά για αυτή την εβδομάδα που θα μεταδοθεί απο το Δεύτερο η συζήτηση μας, κράτησα το πιο αγαπημένο.

"Και εκεί, εκείνη τη στιγμή,
άκουγα να τραγουδάει εντός μου,
ο Υπνος με το Θάνατο μαζί,
τραγούδια του έρωτος μου..."

Τι ΜΕΓΑΛΟ τραγούδι...

υ.γ.
το video (ακόμα πειραματικό σχεδόν, έρχεται απο τα '80ς)
είναι απο μια εξαιρετική εκπομπή του καλού συναδέλφου Κώστα Μαρδά, στο "Blue Sky", που φιλοξένησε το συνθέτη πριν απο λίγο καιρό.
Κάποιος είχε την ωραία ιδέα να το ανεβάσει στο YouTube... Τον ευχαριστώ γι αυτό.

October 28, 2007 at 12:55 AM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)