AirWaves: Iggy Pop - Tv Sceen (1993)

Saturday, January 19, 2008

Iggy Pop - Tv Sceen (1993)

7 comments:

Πάνος Χρυσοστόμου said...: Να ξεκαθαρίσω εξαρχής οτι θεωρώ τον Iggy Pop μια πολύ σημαντική περίπτωση στο χώρο του ροκ γενικώς και γι΄αυτό το λόγο θα μπορούσα να έχω δεκάδες δικά του
τραγούδια σε Ιδανικές εκπομπές μου...
Απο που να αρχίσω λοιπόν και που να τελειώσω...
Αντιθέτως για τον κύριο Goran δεν έχω και πολύ καλές εντυπώσεις , θεωρώντας τον υπερεκτιμημένο και μαζί ολίγον ..."μπαγάσα" για το γεγονός οτι έχει ξεσηκώσει όλα τα παραδοσιακά της διαλυμένης -δυστυχώς- πατρίδας του και απο κάτω βάζει και την υπογραφή του.
Οπως ας πούμε έκανε στα καταπληκτικά "Καιρός των τσιγγάνων" και "Βασίλισσα Μαργκό".
Τέλος πάντων αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Οπως άλλη ιστορία είναι οτι και τον Iggy τον έχω συνδέσει με την πρώτη μου δημοσιογραφική δουλειά (στο "Ποπ & Ροκ" βεβαίως...) πριν από δυό δεκαετίες , αφού το πρώτο άρθρο που έγραψα ποτέ με αμοιβή ήταν για την πρώτη φορά που ήρθε στη χώρα μας το 1988 και άρα πάντα θα ..."μεροληπτώ" απέναντί του ακόμα και στις κακές του στιγμές.
Αυτή εδώ όμως είναι εξαιρετική και για τους δυό τους από το "Arizona dream" (http://www.imdb.com/title/tt0106307/)
και πόσο επίκαιρη πάντα...
Σας θυμίζουν τίποτα πρόσφατο οι στίχοι ; Κάτι που ζούμε στον "τηλεοπτικό ελληνικό παράδεισο" ίσως ;

Find a beautiful old street
Not rushing through this time
In a bar where a fat lady reigns supreme
Come in and drink with a false name
In circus clothes forget their pain
They are the zombie bodies
Caught in the glow of the TV screen
Just forget it…

Forget it all
The TV screen
TV screen makes you feel small
No life at all

Now that you have turned it off
It's harder than you thought
No one wants to give a damn
Or even hear a thought
They rush from one fad to the next
You talk and it has no effect
You are the target for stars
And the planets on the TV screen
Just forget it…

Forget it all
The TV screen
TV screen makes you feel small
No life at all; January 19, 2008 at 6:17 PM
South Of The River said...: Καλησπέρα Πάνο. Εδώ θα διαφωνήσω (έχουν αρχίσει και ..."πυκνώνουν" οι διαφωνίες μας τελευταία ή ιδέα μου;;;).

Τον θεωρώ από τις μεγαλύτερες φούσκες και κοπανιστούς αέρηδες του ροκ ever, αν και για πολλούς είναι ο "νονός της πανκ". Και αν τα τραγούδια του (που ούτε ξέρω πόσο λίγα μόνο είναι δικά του) δεν συνοδεύονταν από τα ...έργα του επί σκηνής, δεν θα είχε ποτέ την απήχηση αυτή.

Ωστόσο έχει πει τραγούδια που δεν πρόκειται να ξαναβγούν είναι η αλήθεια. Και μιας και είσαι συναισθηματικά δεμένος, δεν συνεχίζω... (αστειεύομαι!!!).

Με την ψηφοφορία τι απέγινε; Περιμένουμε το σχόλιό σου!!!

Χαιρετώ. Θα τα πούμε!!!; January 21, 2008 at 3:34 PM
BOSKO said...: Διαφωνώ κάθετα. Τόσο οι Stooges, όσο και οι Iguanas πρωτύτερα (απ' όπου ο Iggy Pop πήρε και το όνομα του)υπήρξαν θεμελιακά γκρουπ στο χώρο της garage και της punk σκηνής των 60s. Τώρα, εάν ο Iggy έχει μετατραπεί σε μέθυσο ή οτιδήποτε άλλο ραμολιμέντο, αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί το ταλέντο του και τις δάφνες του στο διεθνές rock στερέωμα. Κατά την ταπεινή μου άποψη, πάντα...; January 21, 2008 at 6:44 PM
Πάνος Χρυσοστόμου said...: Κι από που κι ως που σχολιάζουμε επι προσωπικού τις επιλογές στην Ιδανική εκπομπή, ρε παλληκάρια ;;;;; Και με τι τρόπο ε ;
"από τις μεγαλύτερες φούσκες και κοπανιστούς αέρηδες του ροκ ever" ;
Με άλλα λόγια φίλε Πάνο κατάφερες να με εκπλήξεις !
Δυό λόγια λοιπόν για την ιστορία:
Είτε το θέλουμε είτε όχι το σύνολο της παρουσίας ενός μουσικού στο ροκ έχει κάποιες παραμέτρους. Σε κυρίαρχη θέση είναι και η σκηνική που γράφεις. Ειδικά μάλιστα όταν αργότερα δυό ολόκληρες γενιές την μιμήθηκαν. Ο Iggy είναι μία απο τις κεντρικές φιγούρες στην εξέλιξη του ροκ γιατί μεταξύ άλλων στην πατρίδα του το Ντιτρόιτ στα '60ς, έπαιξε πανκ πριν απο τους Βρετανούς στα '70ς που κατά γενική ομολογία οι περισσότεροι επηρεάστηκαν όχι μόνο απο τη σκηνική του παρουσία, αλλά και απο τα "τραγούδια του". Ακόμα και οι επίσης σπουδαίοι όσο και επιδραστικοί Ramones , μεταξύ άλλων κι από τους Stooges επηρεάστηκαν. Δικαιωματικά λοιπόν του ανήκει ο όρος που γράφεις γιατί "μπόλιασε" πληθώρα άλλων . Βεβαίως ο ίδιος τότε με τα αδέλφια Asheton και τους άλλους, όπως συνήθως συμβαίνει, δεν πήραν χαμπάρι τι έκαναν. Απλώς συνέχιζαν να παίζουν βιωματικά τους rock 'n' rollers που στο μεταξύ είχαν ξεφτίσει, με μια μετάλλαξη σε πιο άγρια εκδοχή. Απλώς βρέθηκαν να είναι -ίσως άθελα τους- το αντίπαλο δέος σε μια "γενιά των λουλουδιών" που είχε ξεπουλήσει πολύ νωρίτερα απ' ότι ξεκινούσε, το δικό της όνειρο. Γιατί όταν στη δεκαετία του '70 πια ο Rotten, οι Clash και οι άλλοι ήρθαν να ανατρέψουν το σκηνικό με τη συνέχεια που όλοι σήμερα ξέρουμε, αυτός ήταν ο άνθρωπος-κλειδί...
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που διαλύθηκε (βιωματικός είπαμε...) με τις γνωστές περιπέτειες ναρκωτικών, είναι αυτός απ' όπου ο David Bowie επηρεάστηκε όσο δεν πάει αλλά και επηρέασε σώζοντας του τελικώς τη ζωή. Με αντάλλαγμα αυτή τη δεύτερη καριέρα, στην οποία πολλοί κάνουν το λάθος (όπως και εσύ φίλε Πάνο...) να επικεντρώνονται , ξεχνώντας το παρελθόν του. Ο κατάλογος μακρύς... Ziggy Stardust, Βερολίνο όπου μαζί με τον Brian Eno, τον Lou Reed και μερικούς άλλους σφραγίζουν ποικίλλα καλλιτεχνικά ρεύματα εντός του ροκ και μετά η εμπορική περίοδος με "China Girl" και "Tonight". Ο Iggy ξανά επι σκηνής να κάνει τα δικά του. Με τη μικρή διαφορά από τον ..."ανταγωνισμό" ότι αυτός τα πρωτοξεκίνησε κιόλας πριν απ' όλους τους άλλους.
Οπως έχω πει και στο παρελθόν και απο εδώ και απο αλλού, βαριέμαι αφόρητα το σημερινό Mick Jagger και πλήθος άλλων ηλικιωμένων που βγαίνουν και παλιμπαιδίζουν, αλλά δεν θα αναιρέσω σε καμμιά περίπτωση την προσφορά τους, όπου αυτή υπάρχει. Σε αυτό το επίπεδο πλήττω θανάσιμα ίσως με τη γνωστή "ρουτίνα" του Iggy επί σκηνής αλλά δεν ξεχνώ οτι αυτός ήταν ο πρωτοπόρος για όλα όσα ακολούθησαν. Οσο για τα τραγούδια ; Αστα καλύτερα. Τι να πρωτογράψω ; Πόσα garage γκρουπ επηρέασε, η πόσα heavy metal ; Να παραθέσω τίτλους αγαπημένων μου τραγουδιών που υπογράφει ο ίδιος ; Βαρέθηκα κιόλας ! Σου βγάζω απλώς και χαριτολογώντας μια ..."κίτρινη" κάρτα και σταματώ εδώ !!!; January 22, 2008 at 9:42 AM
South Of The River said...: Φίλε Πάνο καλημέρα και εύχομαι περαστικά!

Κατ'αρχάς, όπως απόρρησες για το πώς σχολιάζουμε επί προσωπικού τις επιλογές για την ιδανική σου εκπομπή, έτσι απορώ κι εγώ για το πώς βγάζεις "κίτρινες κάρτες" σε προσωπικά γούστα! Είναι άτοπο, δεν νομίζεις; Νόμιζα ότι μπορούμε να σχολιάζουμε ό,τι ανεβάζεις. Αν είναι έτσι να ξέρω να μην ξανασχολιάσω ό,τι φέρει την ένδειξη "ιδανική εκπομπή". Και δεν το λέω ενοχλημένος ή ειρωνικά. Το εννοώ. Μπορεί να μην κατάλαβα. Όσο για τον τρόπο, δεν θα επαναληφθεί, όσο κι αν έτσι συνεχίζω να πιστεύω. Σίγουρα υπήρχε τρόπος να το εκφράσω αλλιώς. Απλά δεν μπήκα σε διαδικασία να "μετρήσω τα λόγια μου" τόσο πολύ. Πίστευα ότι δεν χρειαζόταν. Ίσως ενοχλήθηκες (ή μάλλον σε "εξέπληξα") επειδή αναφερόμουν σε προσωπική σου επιλογή!

Είπα απλά τη γνώμη μου για τον Iggy, ο οποίος σαφώς και είναι από τις χαρακτηριστικές φιγούρες πολλών περιόδων του πανκ και του ροκ. Απλά ο άνθρωπος είναι θα έλεγα... συγκυριολόγος, μιας και έγινε ότι έγινε αποκλειστικά και μόνο λόγω των χαρισματικών μορφών που βρέθηκαν στο διάβα του (Bowie, Stooges, Lou Reed κλπ), και σε καμία περίπτωση λόγω της όποιας (;)μουσικής του συνείδησης, αυθεντίας, θεώρησης, κλπ κλπ.

Το ροκ (με την ευρύτερη έννοια) ευτυχώς μας έχει χαρίσει όλες αυτές τις δεκαετίες πολλούς perfomers. Και δεν γίνεται χωρίς αυτό. Αλλά άλλο ροκ περφόμερ (βλ. Cave, Stipe, κι εγώ δεν ξέρω πόσους και ποιούς άλλους) και άλλο να πηγαίνει ο κόσμος από ένα σημείο και έπειτα για να αντικρύσει και ιδίοις όμασι τα τερατουργήματα για τα οποία οι φήμες γιγαντώνονταν!

Και ναι, προσωπικά δίνω βάρος στα πάντα και σε όλη την πορεία. Ακόμα δηλ. και να δεχτώ ότι όλα αυτά που παρέθεσες τα έκανε αυτός χάρη στην μουσική του υπόσταση (λέμε τώρα), με το "performing" και την λοιπή στάση του τα αναιρεί ο ίδιος. Τουλάχιστον για μένα!

Τονίζω ξανά ότι αναγνωρίζω ότι η πορεία του είναι υπέρλαμπρη και ότι έχει συνεργαστεί με μεγαθήρια, με αποτελέσματα μεγαθήρια δουλειές. Απλά οφείλονται σ' αυτόν στο ελάχιστο!

Σε (σας) κούρασα σίγουρα. Ζητώ συγνώμη. Εύχομαι περαστικά και πάλι Πάνο. Φιλιά.

ΥΓ. Για Jagger συμφωνώ. Αυτό που έγραψες ίσως να ήθελα να πω κι εγώ εξ' αρχής και να μην χρειαζόταν τίποτα απ'όλα αυτά!; January 22, 2008 at 12:07 PM
Πάνος Χρυσοστόμου said...: Χε , χε, χε (γέλιο αντίστοιχο του Ιγκι) ! Ευτυχώς Πάνο που κάναμε και λίγο ...reality το blog, μπας και ανεβάσουμε τα ...νούμερα ! Διευκρινίζω πάντως σε όσους δεν γνωρίζουν σχετικώς με τα "περαστικά" που μου εύχεσαι οτι δεν αναφέρεσαι στην "αρρώστια" μου για τον εν λόγω καλλιτέχνη, παρά μόνο στην ίωση που με ταλαιπώρησε λιγάκι αυτή την περίοδο και σε ευχαριστώ γι αυτό. Κατά τα λοιπά μπορείς να σχολιάζεις και εσύ και όλοι σας ό,τι θέλετε, όπως θέλετε και όποτε θέλετε, είναι προφανές αυτό. Και εγώ να βγάζω τις "κάρτες" κατά βούληση !!
Τα λέμε...; January 22, 2008 at 2:20 PM
South Of The River said...: Καλημέρες.

Προσωπικά θεωρώ το θέμα λήξαν, έχοντας πάρει φυσικά τα μηνύματά μου για τα πάντα! Μου συμβαίνει συχνά (και μάλιστα φταίω εγώ ακόμα πιο συχνά), αλλά η μόνη αιτία είναι το πάθος μου για τη μουσική και ποτέ κάτι άλλο. Με παρασύρει αυτό πολύ συχνά, με αποτελέσματα ενίοτε ... σαν το παραπάνω! Το καλό είναι ότι το γνωρίζω και ότι προσπαθώ να το πολεμήσω.

Όσο για την αρρώστια σου για τον καλλιτέχνη (καθώς φυσικά και για όποιους άλλους), σου εύχομαι να μη γίνεις ποτέ καλά! Όπως και σε μένα άλλωστε!

Πάνο έχω να σου πω και νέα!

Καλημέρες και πάλι!; January 23, 2008 at 11:15 AM