John Hiatt - Shredding The Document (1995)

Ανθρώπων έργα...

"Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις,
στάχτη έγιναν 25 χιλιάδες (επί συνόλου 38 χιλιάδων)
στρέμματα του Εθνικού Δρυμού..."

The Highwaymen - Highwayman (1985)

-Αγαπημένο μου ημερολόγιο... "Για το Μάνο Λοϊζο"

....μήπως μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις πόσοι και ποιοί ακριβώς από αυτούς που διοργανώνουν, συμμετέχουν, πρωτοστατούν κλπ κλπ στα διάφορα τωρινά αφιερώματα και γκαλά για το Μάνο Λοϊζο, κομπάζοντας επιπλέον για την σχέση μαζί του και την αγάπη που του είχαν, ακολούθησαν στη συνέχεια έστω και στο ελάχιστο το παράδειγμα του ; Εννοώ , να έχουν σταθεί μέσα στα χρόνια σαν αληθινοί καλλιτέχνες με το "Κ" κεφαλαίο , να μην ενέδωσαν στις σειρήνες της εμπορευματοποίησης, να μην εξελίχθηκαν ως διαπλεκόμενοι παρατρεχάμενοι των διαφόρων εξουσιών, να ήταν ακέραιοι ως άνθρωποι, να περιόρισαν τη ματαιοδοξία τους στο ελάχιστο ;
Μου λες σε παρακαλώ πόσοι ;
Αντε γιατί ακόμα και η υποκρισία έχει τα όρια της...

-Μου είπαν : Στείλτε με στο ... Hollywood !

....oταν ήμουν πιτσιρίκος μια φορά πήγα στο Αμερικανικό Προξενείο και τους είπα οτι οι γονείς μου είναι πολύ σκληροί και με δέρνουν ! Και οτι "σας παρακαλώ πολύ , βοηθήστε με ! Στείλτε με στο Hollywood" ! Πρέπει να ήμουν δέκα ή έντεκα χρονών...

O ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ θυμάται μεταξύ άλλων και τις παιδικές του εμμονές, στη μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στην εκπομπή και μεταδόθηκε στις 28 Ιουνίου.

-Αγαπημένο μου ημερολόγιο.... "I'll be holding on"...

Εσύ πως εξηγείς οτι μερικές φορές αγαπάμε με φανατισμό μερικά τραγούδια που ανακαλύψαμε εντελώς τυχαία και με μάλλον ανόρεχτη διάθεση στην αρχή ; Από αυτά που και στο σινεμά για παράδειγμα, ακόμα και οι παραγωγοί-δημιουργοί , τα βάζουν σαν ένα είδος "τσόντας" για να γεμίσουν τη δράση ή το soundtrack.
Το "I' ll be holding on" είναι τέτοια περίπτωση. Και δεν είχε καμμιά ελπίδα να ακουστεί στην Ελλάδα αφού στο ίδιο άλμπουμ ο Iggy Pop ήταν στα φόρτε του με το "Livin' on the edge of the night".

Ο Gregg όμως το σφράγισε...

-Μου είπαν : Blog & Eightila !

"Πάνο,
το blog σου μου θυμίζει κάτι απο ντοκυμαντέρ με στοιχεία που σε ταξιδεύουν στην αξέχαστη δεκαετία του 80.
Ένα απόλυτο αφιέρωμα – οδηγός στα χρόνια που έμοιαζαν με ατέλειωτο πάρτυ παίζει και στο βιβλίο που έχεις διαβάσει.
Δες την Eightίλα σαν μια καλή επανάληψη και ένα test γνώσεων για τη δεκαετία που είναι πάλι στη μόδα και μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Ανατροπές, επαναστάσεις, αφορισμοί, rap, μουσικές, κινήματα, κοινωνικά ρεύματα, heavy metal, μοντέλα, καταστροφές, πολιτικοί, ποδόσφαιρο, νότες, mtv, ήρωες, πολιτισμός, οικολόγοι, punk, λεπτομέρειες, Ελλάδα, live, αναδρομές, ομάδες, ντοκουμέντα και όλα τα ονόματα που σφράγισαν τα 80΄ς.
Τι λές;
Β."

Πρωτότυπος συσχετισμός μεταξύ blog και του φοβερού βιβλίου του "Eightila"

(που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Απόπειρα")

από το ΒΑΣΙΛΗ ΛΟΥΚΑ, γνωστό δημοσιογράφο , γνωστό παραγωγό μουσικών εκπομπών στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, γνωστό Παναθηναϊκό τύπο και πάνω απ' όλα, φίλο μου...

Να το διαβάσετε, αλλά τι γίνεται με το "σήμερα" ;

-Αγαπημένο μου ημερολόγιο...."Εγώ και οι ...αρπαχτές !"

.... oπως ίσως θα ξέρεις γενικά βαριέμαι να σχολιάζω τα των ελληνικών συναυλιών και ειδικά τις μετακλήσεις διαφόρων "τελειωμένων" ονομάτων ή τα σε μερικές περιπτώσεις πανάκριβα εισιτήρια σε σύγκριση με το μισθό του μέσου Ελληνα ας πούμε.... Ετσι , άφησα να περάσουν μερικές μέρες πριν σου γράψω για το πρόσφατο διεθνές ρεζιλίκι στο περίφημο φεστιβάλ με Madness, Beastie Boys και Underworld, όπου έγινε το σώσε, αλλά το κυριότερο η μουσική ήταν και πάλι απούσα. Να ξεκαθαρίσω από την αρχή, οτι δε με ενδιέφερε καθόλου να βρεθώ εκεί, για τον απλούστατο λόγο οτι και οι τρεις τους το 2007 με αφήνουν παγερά αδιάφορο (αν και για να είμαι ειλικρινής οι τελευταίοι έχουν ίσως κάτι περισσότερο να πουν από τους άλλους...).
Και για να μη παρεξηγηθώ, οι Madness στα πρώτα χρόνια του '80 ήταν από τα αγαπημένα μου ακούσματα και όσο για τους Beastie Boys είχα την τύχη να είμαι -αν δεν απατώμαι- ο πρώτος Ελληνας που τους πήρε συνέντευξη το 1993, στο Λος Αντζελες. Το πιο αστείο της υπόθεσης βέβαια είναι οτι αυτή δεν μπήκε ποτέ στο μεγαλύτερο μουσικό περιοδικό του οποίου ήμουν τότε συνεργάτης , γιατί ο άσχετος (και όπως αποδείχτηκε "μεταβατικός"...) αρχισυντάκτης της εποχής, επιχειρηματολόγησε με το απείρου κάλλους σχόλιο : "δε θα βάλουμε τώρα και τους αράπηδες σε συνέντευξη" ! Για την ιστορία, η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τελικά λίγο αργότερα στην πάλαι ποτέ μουσική εφημερίδα "Οζ"...
Για να μη μακρυγορώ και πάλι , αυτά στα γράφω για τον απλούστατο λόγο οτι ενας ακροατής με πήρε και μου είπε :
"σε παρακαλώ, κάνε ένα σχόλιο για το φιάσκο που έγινε. Οι "κοινωνικοί αγωνιστές" ήρθαν και έπαιξαν στην Ελλάδα με 60 ευρώ εισιτήριο. Και εμείς τα πληρώσαμε".
"Δηλαδή τι ήθελες ρε φίλε ; Να παίξουνε και τσάμπα ;" απάντησα εγώ και εκείνος συνέχισε ...
"Και 50 τζαμπατζήδες μετά, μπήκανε μέσα και τα σπάσανε... Κι αυτούς εμείς θα τους πληρώσουμε ;"
Οσο γι αυτό φίλε δεν έχω άποψη. Κάτσε να πάρω τους διοργανωτές και αν απαντήσουν γράψε μου...

R.I.P. - Fred Astaire (May 10, 1899 – June 22, 1987)

Ενας από τους λόγους που αγάπησα το παλιό Hollywood ήταν και ο Φρεντ... Αλλοτε μόνος και βεβαίως πολλές φορές με την Ginger, συνολικά σε 31 μούζικαλ , "πετούσε" πάνω από τα υποτυπώδη σενάρια και τις συνήθως συμβατικές σκηνοθεσίες . Γιατί όταν ξεκινούσε το χορό και τις φιγούρες , καταλάβαινες πως το πανί ήταν λίγο να χωρέσει τα ...κυβικά του ταλέντου του (για να μην το πω κι αλλιώς και μας διαβάζουν και μικρά παιδιά...).
Μου έμαθε τον υπερταλαντούχο αυτοδίδακτο συνθέτη Ιρβιν Μπερλίν, τις κλακέτες, τα συμβόλαια της RKO, συμπάθησα ακόμα και το αμερικανικό όνειρο μαζί του. Λίγο μετά από τότε που μπήκε στο θίασο του Παραδείσου, ξεκίνησα και τις πρώτες εκπομπές για τον κινηματογράφο και την μουσική του. Σύμπτωση ; Μπορεί...
Αλλά ακόμα σφυρίζω το "Putting on the Ritz". Αλλά βεβαίως "όλα τα λεφτά" που λένε και οι πιτσιρικάδες είναι ο χορός του στους τοίχους και στο ταβάνι του δωματίου !

Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ :

http://en.wikipedia.org/wiki/Fred_Astaire

ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ - ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

Οτι και να γράψω ή να πω πια για το σπουδαίο καλλιτέχνη Νίκο Μαμαγκάκη είναι ελάχιστο, από την ώρα που υπογράφω την βιογραφία του που κυκλοφορεί από την "Αγκυρα" και αποτελεί το απόσταγμα σε περισσότερες από 150 ώρες συζητήσεων...
H συναυλία του στο Θέατρο Πέτρας στις 26 Ιουνίου μαγνητοσκοπήθηκε και θα προβληθεί σύντομα.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το συνθέτη εδώ :
http://www.nikosmamangakis.com/

R.I.P. -Rory Gallagher (2 March 1948 – 14 June 1995)

Sounds come crashing
And I hear laughing
All those lights just blaze away.
I feel a little strange inside
A little bit of Jekyll, a little Mr. Hyde.



Περισσότερες πληροφορίες για τον σπουδαίο Ιρλανδό ρόκερ, εδώ :
http://en.wikipedia.org/wiki/Rory_Gallagher

ΤΗΛΕ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

"Θα γίνουνε σημεία και τέρατα.
Τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα,
στις ταράτσες..."


........αφιερώνεται εξαιρετικά στους πρώτους "τηλε-ανθρώπους" ,εμάς δηλαδή που γεννηθήκαμε τότε ακριβώς που γεννήθηκε και η τηλεόραση στη χώρα μας.
Αλλά και στη μαμά Ελλάδα που ως επιρρεπής στις υπερβολές γενικώς , μπήκε εύκολα από τη χούντα των Απριλιανών σε αυτή της εικόνας.
Μερικοί πονηροί φτάσανε μάλιστα σήμερα να λένε ότι "αν δεν είσαι στην τηλεόραση δεν υπάρχεις". Ευτυχώς που δεν είναι έτσι...
Προτείνετε τα τραγούδια για το αφιέρωμα που θα γίνει προσεχώς , με θέμα την τηλεόραση . Ελληνικά και ξένα.
Κάνω την αρχή, μπείτε να δείτε...

-Αγαπημένο μου ημερολόγιο... "Εγώ και οι Badfinger"

Συχνά αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τα τραγούδια που δε μπορούμε να ξεπεράσουμε...
Και εν τέλει που ακριβώς μπορεί να οφείλεται αυτή η εμμονή μας σε ήχους και μουσικές σε σημείο που οι πιτσιρικάδες αποκαλούν και "κόλλημα" ;
Θα μου πεις, ειδικά στις μουσικές και τα τραγούδια του κινηματογράφου η ανάμνηση είναι τόσο ...συμπαγής που δεν ξεχωρίζεις μετά όταν τα ανασύρεις αυτόματα από τη μνήμη τι ήταν αυτό που σου ήρθε πρώτο, εικόνα η μουσική...
Τέλος πάντων , μη σε κουράζω κιόλας με τα προφανή.
Πάντως, άλλο ένα από τα τραγούδια που δεν κατάφερα να ξεπεράσω ποτέ μέσα στα χρόνια - κι αφού δεν το ' κανα μέχρι σήμερα μάλλον ποτέ δε θα συμβεί αυτό-είναι και το "Carry on Till tomorrow" των Badfinger από την αγαπημένη μου ταινία-σπουδή στο χρήμα και τις βλαβερές του συνέπειες, "The magic Christian".
Λέω για κείνη που προβλήθηκε με τον ανεκδιήγητο ελληνικό τίτλο : "Δυό εύθυμοι γλεντζέδες" !
Ο Ρίνγκο και ο Πίτερ μοναδικοί, η εταιρεία του Τζορτζ στην παραγωγή και ο μακαρίτης Pete Ham με τους Badfinger να λένε στην αρχή εκείνο το ...

In younger days, I told myself my life would be my own
And I'd leave the place where sunshine never shone
For my life's too short for waiting when I see the rising sun
Then I know again that I must carry on
Carry on till tomorow, there's no reason to look back
Carry on, carry on, carry on
Carry on till I find the rainbow's end....

Scorpions - διαγωνισμός !

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΜΕΣΑ !

Το "DESIRE" του Dylan στην Ελλάδα !

Ο καλός μου φίλος ο Σπύρος -μέγας γνώστης των ελληνικών- όταν το συζητήσαμε μου είπε : "δε νομίζω να έχεις δίκιο..."
Και συνέχισε :

"Μπορεί να είναι συμπτωματικό το γεγονός. Πως προεξοφλείς οτι συμβαίνει συνειδητά ; Μήπως τελικώς δε συμβαίνει κιόλας ;" .
"Θα ακούσεις στην εκπομπή που θα κάνω" του απάντησα και επειδή "τα πολλά λόγια είναι φτώχια" που λέει και ο λαός,
το αφιέρωμα στο πιο επιδραστικό άλμπουμ της διεθνούς δισκογραφίας στον ηλεκτρικό ελληνικό ήχο έγινε χτες το βράδυ
(Τρίτη 12 Ιουνίου).
Λοιπόν Σπύρο τι λες ; Επηρέασε το κλασικό "Desire" του Bob Dylan του 1976 , Δήμο Μούτση, Βαγγέλη Γερμανό, Γιάννη Γιοκαρίνη, Βασίλη Καζούλη, Σταμάτη Μεσημέρη, Αλκίνοο Ιωαννίδη και Μίλτο Πασχαλίδη, στα τραγούδια που παίξαμε ; Εσείς τι λέτε ;
Μέσα θα βρείτε και τη λίστα των τραγουδιών....

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ…

Δείτε μέσα ποιες θα επαναληφθούν, ξεκινώντας από την πρώτη Παρασκευή του Ιουλίου μέχρι και το Σεπτέμβριο και επιστρέψτε σε λίγες μέρες, για το αναλυτικό πρόγραμμα των μεταδόσεων…

http://www.deftero.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=121&Itemid=1

-Μου είπαν : Ο δάσκαλος μου ο Μάνος...

Υπήρξαν πολλοί δάσκαλοι για μένα … Ο Μπαχ είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος . Στην δουλιά του επιστρέφω πάντοτε όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αλλά ήταν και κάποιος που με ενθάρυνε όσο κανείς.
Αυτός που μου έδειξε τον τρόπο να γίνω συνθέτης.
Αυτός που μου αποκάλυψε οτι μπορείς να παίζεις ποπ μουσική αλλά πρέπει να μελετάς κουαρτέτα εγχόρδων.
Αυτός που υποστήριζε οτι μπορείς παράλληλα να κάνεις ελαφρές ποπ συνθέσεις και μαζί μεγαλεπήβολα ορχηστρικά τολμήματα.
Και ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις…
Ο Χατζιδάκις είναι πραγματικά μια μεγάλη επιρροή στην δουλιά και στην καριέρα μου…
Οταν τον πρωτογνώρισα θεωρούσα οτι το “Never on Sunday” ήταν μια ποπ εκδοχή ενός κλασικού έργου. Και το πιο αστείο ήταν πως κι ο ίδιος αυτό πίστευε...
Ηταν και θα είναι ο βασικός μου επηρεασμός από τους νεότερους συνθέτες.
Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να γράψω όπως φανταζόμουν οτι εκείνος θα έγραφε…
Σπουδαίος καλλιτέχνης…
Θέλω να έρθω μια μέρα στην Ελλάδα για να παίξω την συμφωνική μου. Στην χώρα του Μάνου…

........tάδε έφη ο μακαρίτης πια σπουδαίος κινηματογραφικός συνθέτης MICHAEL KAMEN (1948-2003) σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που έδωσε ποτέ , δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημερησία" και παίχτηκε στην εκπομπή. Για το δάσκαλο του και ένα -δυστυχώς- ανεκπλήρωτο όνειρο...
Δείτε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του εδώ :
http://www.imdb.com/name/nm0004383/bio

-Αγαπημένο μου ημερολόγιο... "Εγώ και οι Camel".

Αγαπημένο μου ημερολόγιο...
Θέλω να σου εξομολογηθώ οτι ανάμεσα σε όσα δεν κατάφερα να ξεπεράσω μέσα στα χρόνια, είναι και η μουσική των Camel...
Ο Andy και οι φίλοι του στοιχειώνουν ακόμα τις παιδικές μου αναμνήσεις τότε που δεν πολυκαταλάβαινα τι ακριβώς άκουγα, όμως μπορούσα να αντιληφθώ οτι κάτι σοβαρό συνέβαινε.
Σήμερα που η εποχή των συγκροτημάτων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί αφήνοντας μια γλυκιά νοσταλγική γεύση (sic!) παίζοντας και ξαναπαίζοντας τραγούδια και μουσικές τους όπως το "Stationary Traveller" για παράδειγμα, μπορώ να καταλάβω πολλά περισσότερα.
Τόσο που μου έρχεται να ξανακάνω άλλο ένα αφιέρωμα στην εκπομπή αλλά δεν είμαι πολύ βέβαιος για το πόσοι άλλοι "τρελοί" σαν κι εμένα θα ήθελαν να το ακούσουν...
Τέλος πάντων, θα το σκεφτώ λίγο ακόμα...
Σε ευχαριστώ που με άκουσες και τα ξαναλέμε...

http://www.youtube.com/watch?v=MKBwku-PsPY

-Μου είπαν : Alice...you Alice !

-Κανείς όταν ξεκινά δεν μπορεί να καταλάβει τι είδους επηρεασμό θα δημιουργήσει στους επόμενους…Για πολύ καιρό πάντως προσπαθείς να επιβιώσεις…Εκείνη την εποχή κυριολεκτικά πεινάσαμε !
Και βεβαίως δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι αυτό που κάναμε, ξεκινούσε μια ολόκληρη επανάσταση στην βιομηχανία του θεάματος…Ξεκινούσε το μακιγιάζ, ξεκινούσε την θεατρική άποψη στην σκηνική παρουσία, όλα αυτά που αργότερα έκαναν και ο David Bowie, ή οι Kiss που ακολούθησαν εμάς, όπως ξέρετε όλα αυτά τα συγκροτήματα ακολούθησαν τον Alice Cooper.
Πάντως , σχεδόν 40 χρόνια μετά είναι σίγουρα θαυμάσιο που φέραμε τόσο διαφορετική εξέλιξη στην μουσική βιομηχανία…
Bλέπω τα τωρινά συγκροτήματα και σκέφτομαι πως ήμουν ένα είδος «αρχιτέκτονα» του θεατρικού ροκ.
Αυτόν που κατηγόρησαν κάποτε για σατανισμό ήταν το πρόσωπο - εικόνα του Alice Cooper επί σκηνής και όχι εμένα προσωπικά…
Κι αυτό έγινε επειδή φορούσα μαύρα ρούχα, είχα μέικ απ και έκανα κάποιες εκεντρικότητες.
Όχι λοιπόν , είμαι θρησκευόμενος. Πηγαίνω εκκλησία κάθε Κυριακή, κάθε Τετάρτη διαβάζω την Βίβλο, όλη μου η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και το κυριότερο είμαι από τους μεγάλους πολέμιους του σατανισμού. Δεν μου αρέσει το ροκ που προβάλλει τον σατανισμό γιατί θεωρώ πως είναι κάτι πολύ κακό !
Ακόμα κι αν η εικόνα που δίνω έξω είναι σκοτεινή, ίσως οι ακροατές μου κυρίως στις νεότερες ηλικίες πρέπει να ακούνε προσεκτικά αυτά που λέω. Και αυτά είναι ότι μιλάω στον κόσμο εναντίον του σατανά και όχι υπερ του… Είμαι από τους μεγάλους πολέμιους και όχι από τους υποστηρικτές του.

...............................Ο αξιότιμος κύριος Vincent Fournier (γνωστός και ως «Alice Cooper»...) ερχόμενος στην Ελλάδα μιλάει για όλα. Τα υπόλοιπα στην εκπομπή…

Paha Vaanii - Marko Haavisto

Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν...
(Ενα - ένα τα τραγούδια που ψάχνετε οι φανατικοί / ες της εκπομπής θα τα συναντάτε εδώ...)

R.I.P. - Για το Σωτήρη (1940-2007)

η φωτογραφία είναι από την τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό "Maxim"