-Αγαπημένο μου ημερολόγιο... "Εγώ και οι Badfinger"

Συχνά αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τα τραγούδια που δε μπορούμε να ξεπεράσουμε...
Και εν τέλει που ακριβώς μπορεί να οφείλεται αυτή η εμμονή μας σε ήχους και μουσικές σε σημείο που οι πιτσιρικάδες αποκαλούν και "κόλλημα" ;
Θα μου πεις, ειδικά στις μουσικές και τα τραγούδια του κινηματογράφου η ανάμνηση είναι τόσο ...συμπαγής που δεν ξεχωρίζεις μετά όταν τα ανασύρεις αυτόματα από τη μνήμη τι ήταν αυτό που σου ήρθε πρώτο, εικόνα η μουσική...
Τέλος πάντων , μη σε κουράζω κιόλας με τα προφανή.
Πάντως, άλλο ένα από τα τραγούδια που δεν κατάφερα να ξεπεράσω ποτέ μέσα στα χρόνια - κι αφού δεν το ' κανα μέχρι σήμερα μάλλον ποτέ δε θα συμβεί αυτό-είναι και το "Carry on Till tomorrow" των Badfinger από την αγαπημένη μου ταινία-σπουδή στο χρήμα και τις βλαβερές του συνέπειες, "The magic Christian".
Λέω για κείνη που προβλήθηκε με τον ανεκδιήγητο ελληνικό τίτλο : "Δυό εύθυμοι γλεντζέδες" !
Ο Ρίνγκο και ο Πίτερ μοναδικοί, η εταιρεία του Τζορτζ στην παραγωγή και ο μακαρίτης Pete Ham με τους Badfinger να λένε στην αρχή εκείνο το ...

In younger days, I told myself my life would be my own
And I'd leave the place where sunshine never shone
For my life's too short for waiting when I see the rising sun
Then I know again that I must carry on
Carry on till tomorow, there's no reason to look back
Carry on, carry on, carry on
Carry on till I find the rainbow's end....