....μήπως μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις πόσοι και ποιοί ακριβώς από αυτούς που διοργανώνουν, συμμετέχουν, πρωτοστατούν κλπ κλπ στα διάφορα τωρινά αφιερώματα και γκαλά για το Μάνο Λοϊζο, κομπάζοντας επιπλέον για την σχέση μαζί του και την αγάπη που του είχαν, ακολούθησαν στη συνέχεια έστω και στο ελάχιστο το παράδειγμα του ; Εννοώ , να έχουν σταθεί μέσα στα χρόνια σαν αληθινοί καλλιτέχνες με το "Κ" κεφαλαίο , να μην ενέδωσαν στις σειρήνες της εμπορευματοποίησης, να μην εξελίχθηκαν ως διαπλεκόμενοι παρατρεχάμενοι των διαφόρων εξουσιών, να ήταν ακέραιοι ως άνθρωποι, να περιόρισαν τη ματαιοδοξία τους στο ελάχιστο ;Μου λες σε παρακαλώ πόσοι ;
Αντε γιατί ακόμα και η υποκρισία έχει τα όρια της...
7 comments:
πολύ καλά τα λές Πάνο (το θάρρος του ενικού το πήρα μόνος μου)..
κι αναρρωτιέμαι πως θα ήταν το ελληνικό τραγούδι αν ζούσε ο Λοίζος.. η ερώτηση γίνεται για πολλούς, το ξέρω.. αλλά εδώ είναι πιο πετυχημένη από κάθε άλλον πρόωρα ή όχι χαμένο καλλιτέχνη..
δεν θέλω αφιέρωμα, ούτε παχιά λόγια..
μια ερώτηση μόνο..
ποιος φταίει που ανακάλυψα μόλις πριν 3 μήνες τα τραγούδια του Χικμέτ? και πόσοι άλλοι που διψούν να ανακαλύψουν τα αγνοούν? καλό βράδυ...
Τα λόγια ήταν από καρδιάς και το κυριότερο από αγανάκτηση... Δυστυχώς φίλε ζούμε στη χώρα όπου η ισοπέδωση κυριαρχεί. Προσπαθούν να μας τα παρουσιάσουν όλα όχι απλώς ίσα (που συμφωνούμε εν μέρει...) αλλά -ακόμα χειρότερα- ίδια... Ετσι λοιπόν, θα ακούσεις από πολλούς ομότεχνους του πολλά όμορφα λόγια για το πως τους επηρέασε, αλλά στην πράξη ουδέν ! Είναι βέβαιο οτι ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη και επίσης πιθανό οτι αν ζούσε σήμερα ο Λοϊζος βλέποντας αυτή την κατάντια, μπορεί και να αυτοκτονούσε από αηδία.
Η μήπως πρόκειται για ευχάριστο συναίσθημα το να συνειδητοποιείς οτι όλοι οι αγώνες "έκαναν ταμείο" θέσεις εξουσίας και οτι οι λιγοστοί που άντεξαν να μην υποταχθούν στο εύκολο κέρδος αντιμετωπίζονται σαν "γραφικοί" ή "περιθωριακοί" ;
υ.γ.
διήμερο αφιέρωμα στο Μ.Λ. έγινε πέρσι από την εκπομπή έτσι χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο, χωρίς καμμιά επαιτειακή ή άλλη "ευκαιρία". Ευτυχώς.
υ.γ.2
με τη σκέψη οτι δεν θα συνεχίσω να σου είμαι συμπαθής,αλλά στα σοβαρά χωρίς διάθεση να σου χαιδέψω τα αυτιά, νομίζω οτι για την υπόθεση Χικμέτ που γράφεις ,εσύ ο ίδιος φταις.... Οπως και όλοι οι άλλοι που περιμένουν να μάθουν "ιστορία" π.χ. από την τηλεόραση, ή διαμαρτύρονται για το χαμηλό επίπεδο πολιτισμού που προβάλλουν και ελέγχουν στο μεγαλύτερο μέρος τους έμποροι, που ενδιαφέρονται μόνο για το πως θα πουλήσουν την όποια πραμάτεια τους. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ενδιαφερθούν όλοι αυτοί να μάθεις εσύ τον Χικμέτ, να κλείσεις το κουτί και να συζητάς ή να μορφωθείς περισσότερο. Αυτα είναι δική σου δουλειά. Και η δική σου αντίσταση στον "3ο παγκόσμιο πόλεμο" που ζούμε...
η υποκρισία έχει όρια.
οι άνθρωποι όχι.
(αυτό ήθελα να το πω αναφορικά με το αφιέρωμα στον Μ.Λ.
σχετικά με το πως στρώνει και πως κοιμάται καθένας σε αυτή τη χώρα και κυρίως για το σε ποιόν χρεώνει τα άσχημα όνειρα που βλέπει θα επανέλθω μόλις επανέλθει κι ο υδράργυρος σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα.)
καλό απόγευμα!
Πάω να ετοιμαστώ για συναυλία!
Γυρνώντας από συναυλία που δεν την έζωσαν ''αφιερώματα'' και ζητώντας εξ αρχής συγγνώμη για το μακροσκελές ποστ θα ήθελα να παραθέσω τους στίχους από ένα τραγούδι του Αλκίνοου...
..Έχω μία λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει.
Γύρω μου απλώνει
το φιλοθεάμον μου κενό
σ' ένα μονόλογο παλιό
ένα μεγάλο βόδι μου πατάει τη γλώσσα
ψυχή μου κλώσα...
μου είχες πει κάποια φορά
μέσα στα λόγια τα πολλά
πως πριν κατέβουμε στη γη είμαστε αστέρια
Σπασμένα χέρια
τώρα μου δίνεις να πιαστώ
και το μικρό μου εαυτό
μέχρι την άλλη μου ζωή θα ξεπουλάω
Σε ποιόν χρωστάω;
Σε ποιον τη λέξη μου να πω
και ποιου το χέρι τρυφερά θα την κρατήσεί;
Που έχω ζήσει;
Σε τίνος το όνειρο να μπω
μια λέξη μόνο να του πω και να το σκάσώ;
Αχ, να ξεχάσω!
Λέγαν σαν ήμουνα μικρός
πως είν' ο κόσμος σκοτεινός
μ'από τα φώτα τα πολλά πως έχω λιώσει;
έχω πληρώσει.
Έδωσα χώμα και νερό
μήπως σωθεί ό,τι ακριβό έχω γνωρίσει
και ό,τι γνήσιο έχω ζήσει.
Έχω ξοφλήσει.
Έχω μία λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει.
Και με σκοτώνει σ' έναν ισόβιο τοκετό
το 'να μέρος το κρυφό
και νιώθω μέσα απ' τη βαθιά μου εγκυμοσύνη
αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη:
Ευγνωμοσύνη''
Ευγνωμοσύνη λοιπόν για Κείνους που ήρθαν και για όσο έμειναν μαζί μας.
Όσο για την ώρες-ώρες κατάντια μας νιώθω πως δεν ''φταίνε'' Εκείνοι που εγκαταλείψαν τον κόσμο γρήγορα αλλά εμείς που δεν εγκαταλείπουμε τη βολή μας - μα με τίποτα όμως!- να δούμε τί στο καλό γίνεται και έξω από μας.
διότι απλά δεν υπάρχει τίποτα πέρα από μας και στα ταμεία πάντα μας χρωστάνε.
δεν ξέρω αν η παραπάνω φράση είναι γονιδιακό χαρακτηριστικό και θα πρέπει ντε και καλά να το κουβαλήσω.ξέρω όμως πως θα προσπαθήσω να -το- αλλάξω.
ας γίνονται λοιπόν αφιερώματα.ας κάνει όποιος θέλει.κι ας είναι δικό μας λάθος η αδυναμία μας να ξεχωρίσουμε ποιός από όλους αυτούς τους πραματευτάδες το αισθάνεται και το σέβεται.
αυτά,πάντα με καλές προθέσεις.
καλό ξημέρωμα σε όλους!
Ευτυχια
Ευτυχία, κρατάω αυτό για επιμύθιο :
"κι ας είναι δικό μας λάθος η αδυναμία μας να ξεχωρίσουμε ποιός από όλους αυτούς τους πραματευτάδες το αισθάνεται και το σέβεται".
....και ας σκεφτόμαστε όλοι μας λίγο περισσότερο βλέποντας πότε πότε και πίσω από τον καθρέφτη. Δεν κάνει κακό.
Καλημέρα !
υ.γ.
σημείωμα που γράφτηκε με φόντο την καμμένη -για πολλοστή φορά- Αττική γη. Πόσο θα αντέξει ;
και δεν έχω καμμία διάθεση να ρίξω το φταίξιμο αυτό σε κανέναν.. δε θα βγάλω τον εαυτό μου από το κλίμα της υποκρισίας.. ακόμα όχι..
Στην παγίδα της υποκρισίας πέφτουν συνήθως αυτοί που έχουν να βγάλουν κάτι από κάθε ιστορία. Με άλλα λόγια οι εμπλεκόμενοι στη δημοσιότητα και τον επαγγελματισμό. Οχι οι "απλοί" ακροατές - θεατές που γενικά οδηγούνται από την αγάπη και τον ενθουσιασμό τους...
Post a Comment