Monday, June 4, 2007

R.I.P. - Για το Σωτήρη (1940-2007)


η φωτογραφία είναι από την τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό "Maxim"

1 comment:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Μοιραίο ο ένας μετά τον άλλο όλοι οι εξαίρετοι της παλιάς φουρνιάς να φεύγουν και ας μην αναλωθούμε τώρα στο γνωστό λαϊκιστικό "και ποιοι μένουν να τους αντικαταστήσουν" ακόμα κι αυτό μπορεί να είναι γεγονός...
Προτιμώ πιο πολύ να μείνω για λίγο σε αυτό τον καταπληκτικό κωμικό από την Κύπρο που ήρθε στην Ελλάδα και μετά την αποφοίτηση του στο Εθνικό ,υπηρέτησε με τρόπο φανατικό την κωμωδία, την επιθεώρηση αλλά και τον ίδιο τον Ελληνα, χαρίζοντας άφθονο γέλιο σε καιρούς δύσκολους και μίζερους.
Τι κρίμα να μην το καταλάβουν μερικοί...
Γιατί βλέπετε , το χειρότερο απ' όλα που του συνέβει στην καριέρα του -όπως και σε μερικούς άλλους από τους εκλεκτούς της γενιάς του - ήταν νομίζω η εμμονή μερικών συναδέλφων μου να τον τοποθετούν με τον απαξιωτικό συχνά τρόπο στους κωμικούς του "εύκολου γέλιου" , αν και είναι γνωστό πως στην τραγική εποχή μας το να χαρίζεις στον καθημερινό άνθρωπο κέφι και ζωντάνια είναι λειτούργημα και απαιτεί βεβαίως ιδιαίτερο ταλέντο.
Ο Μουστάκας διέθετε άφθονο από αυτό χωρίς αμφιβολία και σε σημείο να διασώζεται ακόμα και από ατυχείς περιπτώσεις ταινιών ή παραστάσεων ή φυσικά μερικές από τις βιντεοπαραγωγές όπου εμφανίστηκε.
Αρκεί κανείς να θυμηθεί το σπαρακτικό "Ενας νομοταγής πολίτης" των Θαλασσινού-Μουρσελά, τη σκηνή που τραγουδά με τον Γιώργο Κωνσταντίνου το "Φρέρε Ζακ" στο "Καλώς ήρθε το δολλάριο" , τις μεταμφιέσεις του σε αθυρόστομους κληρικούς αλλά κυρίως γηραιές κυρίες σε στιλ Αλίκη Νικολαϊδου και το πηγαίο χιούμορ του, για να τον θυμάται με ευγνωμοσύνη .
Ηταν "ο δικός μας" Σωτήρης.
Μεγάλο πράγμα να έχεις το χάρισμα...