Wednesday, August 8, 2007

Τρύπες - Δε Χωράς Πουθενά (1993)

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

1 comment:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Aν δε χώρας μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Aν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Aν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Aν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά

Το Γιάννη Αγγελάκα με τις "Τρύπες" τους άκουσα και τους είδα για πρώτη φορά πολύ νωρίς, κάπου στα μέσα του '80 σε κείνο το τραγελαφικό φεστιβάλ στο Πεδίο του Αρεως όπου ο Johnny Rotten (Lydon) δεν έπαιξε τελικά ποτέ και έγιναν τέτοια επεισόδια που κάποιοι ανέβηκαν μέχρι και στα δέντρα για να κρυφτούν...
Και πρέπει να πω οτι αυτό το στιλ του τραγουδιστή τους, λιγάκι οργισμένο αλλά και πολύ αμήχανο μπροστά στη ροκ κοινότητα της "πρωτεύουσας" , δε μ' άρεσε καθόλου. Ούτε η φωνή του , ούτε η εκφορά του λόγου του, ούτε και οι κιθάρες με τα delay που θύμιζαν πολύ έντονα τους Cure που τότε ήταν στα φόρτε τους.
Με δυό λόγια μου φάνηκαν μια μικρή ή μεγάλη μίμηση αυτών που συνέβαιναν έξω στην μετα -πανκ σκηνή, που εδώ πάλι ερχόταν με καθυστέρηση...
Αν και δεν τους έδινα πολλή συνέχεια, συζητούσαμε με φίλους οτι κάνουν καλά που γράφουν δικά τους τραγούδια στα ελληνικά.

Βεβαίως η παρέα από τη Θεσσαλονίκη με κατέπληξε στα χρόνια που ακολούθησαν...
Κι αυτό γιατί άντεξαν, είχαν πράγματα δικά τους να πουν, έβαλαν ελληνική σφραγίδα με προσωπικότητα, ο Αγγελάκας αποδείχθηκε βιωματικός, ποιητικός και διόλου δήθεν, ο άλλος Γιάννης το κατάλαβε πολύ νωρίς, τους πήρε στη Virgin , τους γιγάντωσε, έγιναν διαφορετική πρόταση στον κυκεώνα της χαζομάρας των '90ς και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
Οι Τρύπες είναι πια ένα μυθικό όνομα για τους πιτσιρικάδες που ακούνε ροκ και θα είναι για πάντα. Αλλά και για το σύνολο της εγχώριας δισκογραφίας. Παρακολουθώντας τους στενά από εκείνη την πρώτη φορά, μέχρι και το τέλος, έχω και εγώ μερικά τραγούδια που αγαπώ πολύ. Αυτό νομίζω είναι το πρώτο με διαφορά...
Σημειώστε οτι στο σχήμα εδώ είναι και ο Μπάμπης Παπαδόπουλος (που κάνει και φωνητικά ) ένας εκ των εκλεκτών ηλεκτρικών κιθαριστών που διαθέτει ο τόπος και βοήθησε πολύ το Θανάση Παπακωνσταντίνου στην αλλαγή του ήχου που τον οδήγησε στη μεγάλη μεταστροφή και καταξίωση (και τα δύο καταπληκτικά άλμπουμ του Θανάση, "Βραχνός προφήτης" και "Αγρύπνια" φέρουν την υπογραφή του).
Το βίντεο σκηνοθετεί ο παλιός μου φίλος και πολύ ταλαντούχος Νικόλας Τριανταφυλλίδης ("Ράδιο Μόσχα", "Μαύρο Γάλα", "I Put a spell on You" , Astra Productions και βεβαίως Gagarin)

August 8, 2007 at 9:42 AM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)