AirWaves: O.M.D. - Enolagay (1980)

Monday, August 6, 2007

O.M.D. - Enolagay (1980)

14 comments:

Πάνος Χρυσοστόμου said...: Τους Orchestral Manoeuvres in the Dark τους άκουσα για πρώτη φορά λίγους μήνες μετά αφ'ότου ξεκίνησαν το 1981, με το υπερ-αγαπημένο μου "Electricity".
Στο ραδιόφωνο, από ένα σπουδαίο ερασιτέχνη της εποχής τον "223", τον κατά κόσμο Γιάννη Κονταρίνη, που εκεί στη γειτονιά μας στον Αγιο Παύλο, στο κέντρο της
Αθήνας πριν γίνουμε φίλοι , τον ακούγαμε ως ακροατές. Ο Γιάννης, ταλαντούχος και με γνώσεις, από τους "ραδιοπειρατές" που δεν ξεπουλήθηκαν ευτυχώς, μαθαίνω πως είναι καλά αν και έξω πια από
το ραδιόφωνο...
Οι OMD ανήκαν στη σκηνή που τότε ονομάζαμε "ηλεκτρονική ποπ/ροκ" , έβγαλε σπουδαία ονόματα με πιο γνωστούς φυσικά τους Depeche Mode και αναβιώνει στις μέρες μας με αυτή τη στροφή στα '80ς.
Αν και δεν ήταν συνολικά από τα σχήματα που με ενθουσίαζαν, γιατί ανακυκλώθηκαν πολύ , αυτά τα δύο τραγούδια τους τα βάζω στα κορυφαία εκείνης της δεκαετίας. Εκτός από το "Electricity",
μιλώ φυσικά για το κλασικό πια "Enolagay" που ήταν και στο θρυλικό νεοκυματικό ντοκυμαντέρ "Urgh A music War" . Που για να μην ξεχνιόμαστε οι διάφοροι ...έγκριτοι συνάδελφοι μου της ...κριτικής εκείνης της περιόδου σφαγίασαν δεόντως κι ας βρίσκονταν μέσα εκεί μερικά από τα ονόματα και κυρίως όλος ο ήχος που διαμόρφωσε τη μουσική τα επόμενα 20 χρόνια !
Μιλάμε για τέτοια οξυδέρκεια...
Enolagay λοιπόν !
Με τους σπουδαίους στίχους, τραγουδισμένους από πιτσιρικάδες όπως ήταν τότε αυτοί :

Enola Gay, you should have stayed at home yesterday
O ho it can't describe the feeling and the way you lied
These games you play, they're gonna end it all in tears someday
O ho Enola Gay, it shouldn't ever have to end this way

It's 8:15, that's the time that it's always been

We got your message on the radio, condition's normal and you're coming home

Enola Gay, is mother proud of little boy today
O ho, this kiss you give, it's never ever gonna fade away

Enola Gay, it shouldn't ever have to end this way
O ho Enola Gay, it should've faded our dreams away
Enola Gay, is mother proud of little boy today

Κάποιοι ηλίθιοι (ή έστω άσχετοι...) μουσικοί επιμελητές, σε ιδιωτικά κανάλια, άκουσα οτι το βάζουν και σαν χαρούμενο τραγούδι σε τηλεπαιχνίδια και διάφορα σόου, όπου κάποιοι άλλοι χορεύουν και πανηγυρίζουν.
Αυτό το τραγούδι που γράφτηκε για την ατομική βόμβα και μια από τις πιο ελεεινές πράξεις του ανθρωπίνου είδους.
Κι έγινε σαν σήμερα.
Θα ήταν ευτύχημα να μην το ξεχάσουμε ποτέ...
Δείτε περισσότερα εδώ :
http://en.wikipedia.org/wiki/Little_Boy; August 6, 2007 at 12:13 AM
Lykmannen said...: Αν δεν κάνω λάθος ήταν το όνομα του αεροπλάνου που κουβαλούσε τη βόμβα?
Δεν ήξερα για το Little boy πάντως.

Ανατριχιαστικό. Πες μου ένα νησιώτικο χορευτικό μπαρ-κλαμπ που δεν το παίζει τέτοιο καιρό (Αύγουστο μήνα).; August 6, 2007 at 2:24 AM
Πάνος Χρυσοστόμου said...: Ναι, αυτό ήταν το όνομα που έδωσε στο βομβαρδιστικό της ομάδας Β-29, ο πιλότος του Paul Tibbets. Ακούγεται μάλιστα ακόμα πιο τραγικό το γεγονός πως "Enolagay" λεγόταν η μητέρα του. Εδωσε δηλαδή το όνομα αυτής που του χάρισε την ζωή σε κάτι που ήταν προγραμματισμένο να αφαίρεσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλους.
Θλιβερό , αλλά αυτό το αποκρουστικό - χυδαίο είδος του μιλιταριστή δολοφόνου με ..."ιδεολογία", υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας. Ισως για να ακούει και να βλέπει κάθε χρόνο από τότε τη γενική κατακραυγή. Αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος οτι αντιλαμβάνεται κιόλας.... Καλημέρα.; August 6, 2007 at 8:07 AM
F said...: Δεν σε προλαβαίνουμε με τίποτα. Αναβάζεις posts με ταχύτητα πολυβόλου!
Καλή αρχή απόψε στις εκπομπές και καλή δύναμη. Ελπίζω να έχεις μια μικρή ανάσα ακόμη γιατί μπαίνει δύσκολος χειμώνας.
Πολλά φιλιά!; August 6, 2007 at 8:41 AM
Πάνος Χρυσοστόμου said...: Γιώργο όταν είμασταν νεότεροι λέγαμε "αν αξίζει να το κάνεις ,αξίζει και να το παρακάνεις". Το blog είναι το δικό μου νέο παιχνίδι. Μάλλον καλύτερα από το μεσόκοπο γνωστό μας "Dj", "παραγωγό", "δντή" , κλπ με την κλασική κόμμωση , που παίρνει διαφορετικούς σταθμούς και στο τέλος τους κάνει ίδιους και προσφάτως δήλωσε για το σταθμό που πήρε "είναι το νέο μου παιχνίδι"... Δε βαριέσαι. Παλιοζωή περνάνε και οι ραδιοφωνικοί σταρ πρέπει να παίζουν που και που... Οχι με τα νεύρα και το καλό μας γούστο όμως.
Για μένα πάντως είναι το τρίτο καλοκαίρι χωρίς διακοπές για ποικίλλους λόγους. Ελπίζω όχι και το ...φαρμακερό. Οσο αντέχει λοιπόν το ...σύστημα τόσο θα τρέχει. Είμαι βέβαιος για πολύ ακόμα...; August 6, 2007 at 2:05 PM
Фе́ммe скатале said...: Γιατί ξεχνιούνται όλα τόσο έυκολα; Μένουν οι εικόνες και τα βίντεο αλλά δε μας ανατριχιάζουν πια! Τί κρίμα; August 6, 2007 at 2:47 PM
F said...: Συμφωνώ Πάνο μου!

Νομίζω ότι από το Σεπτέμβρη αξίζει να ανοίξουμε μια μεγάλη συζήτηση για το Ραδιόφωνο. Διαμπλογκική κατά κάποιο τρόπο... Να δούμε τι λένε και κάποιοι ακροατές.

Όσο γι' αυτόν που λες, πώς τα καταφέρνει ακόμα είναι απορίας άξιο.

καλή εκπομπή!; August 6, 2007 at 9:33 PM
Νίκος Ξεκουκουλωτάκης said...: Agaphte Pano (sygnomh gia ta Greekglish). Kata mia theoria o pilotos tou Enola Gay den hxere ti akrivos kouvalouse. Hxere oti eprokeito gia vomva alla mexri ekei.
As einai. Tha hthela poly na akouso to Comfortably Numb apo to soundtrack tou The Departed. Apo to heliolousto kai zesto Hannovero ths Germanias. Nikos; August 6, 2007 at 9:40 PM
Βασίλης Χορτομάρης Σέρρες said...: Αφου αποδεικνύεται τελικά, οτί το blog είναι on line 100%,(ταχύτατες αναρτήσεις) ας γίνει παράλληλο με τις εκπομπές, Ο παραγωγός φαίνεται πως είναι γερό σκαρί...! Καλή συνέχεια και με πάθος...

Βασίλης Σέρρες; August 6, 2007 at 9:42 PM
Πάνος Χρυσοστόμου said...: Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία)
...στο εκπληκτικό "Memento" που θα ανέβει σύντομα στις "MFM", ο ήρωας τράβαγε φωτογραφίες για να θυμάται. Για να μπορείς να ζήσεις πρέπει να έχεις και μνήμη . Μνήμη έχουμε. Αυτό που γράφεις όμως δυστυχώς λέγεται και "εθισμός".

F
...είμαι μαζί σου σε κάθε προσπάθεια που θα αναδείξει στα μάτια νέων ανθρώπων κυρίως, οτι "υπάρχει και μια άλλη πλευρά". Γιατί το χειρότερο απ' όλα (και το έχουμε ζήσει αρκετά) είναι να νιώθεις οτι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο.

Niko
...καλώς ήρθες ! Δεν αρκεί αυτό το "άλλοθι" για τους δικούς μου κώδικες. Ο τύπος ήταν από στρατιωτική οικογένεια που συνεχίζεται μετά από αυτόν και μέχρι τον ...εγγονό του σήμερα. Η κουβέντα μεγάλη και δε γίνεται εδώ. Χαιρετισμούς στο Αννόβερο ! Αυτό που ζητάς θα ακουστεί αυτή την εβδομάδα.

Vasili serres
...φίλε το blog μόνο έτσι έχει νόημα για μένα. Και είπαμε, όσο αντέξουμε θα πάει...; August 6, 2007 at 11:46 PM
Νίκος Ξεκουκουλωτάκης said...: Pano
Euxaristo gia to tragoudi (Confortably Numb)
Poly oraia ektelesh. Den thn eixa ypopsh mou.
Thn akousa proth fora sto film (The Departed) kai meta sthn ekpomph sou.
Mou kratas oraia syntrofia kathe apogeuma.
Mia kai molis aneferes th lexh afieromata, isos tha axize to kopo na kaneis ena ektenes afieroma stous Pink Floyd.
Ti les?
Apo to synnefiasmeno kai mounto Hannover
Nikos; August 7, 2007 at 9:36 PM
Anonymous said...: ακούγοντας το enolagay στη χθεσινή εκπομπή ανακλαλυψα και το μπλογκ...πολύ καλό... :); August 7, 2007 at 10:11 PM
Νίκος Ξεκουκουλωτάκης said...: Αγαπητέ Πάνο

Έκανα μια μικρή εκπαίδευση στον υπολογιστή μου και του έμαθα λίγα Ελληνικά.
Είναι βάναυση κακοποίηση της γλώσσας αυτά τα Greekglish.
Ich lebe mein Leben in wachsenden Ringen όπως λέει και ο Rielke, όπερ έστι μεθερμηνευόμενο «Ζω τη ζωή μου σε αυξανόμενους κύκλους» μέχρι να’ ρθει η στιγμή να εκτοξευθώ για πάντα στο διάστημα, θα συμπλήρωνα εγώ αν δεν ήταν ιεροσυλία.

Πολλοί αναζητούν το θαύμα σε κάτι αφύσικο. Μια πέτρα λόγου χάρη που θα σηκωθεί από μόνη της στο αέρα, θα κάνει μερικές κωλοτούμπες και θα ξαναβρεθεί στο έδαφος.
Ανοησίες! Το θαύμα συντελείτε εδώ, γύρω μας κάθε στιγμή. Αρκεί μια ανεπαίσθητη κίνηση του κεφαλιού μας και όλα αποκαλύπτονται στη στιγμή. Αρκεί να έχουμε τα μάτια να το δούμε.
Εδώ υπάρχουν όλα, «αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τα αγγίξεις, μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους, αρκεί να πας ολάνοικτος γυρεύοντας τα» όπως λέει εκείνο το ωραίο μελοποιημένο ποίημα «Το Δωμάτιο» από το Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα σε στίχους της Λένας Παππά.
Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές είναι στην ταινία Νοσταλγία του Tarkovsky, στην οποία ο Erland Josephson είναι πάνω σ’ ένα άγαλμα ενός αλόγου, όντας σχεδόν μισότρελος, μονολογεί και στο τέλος αυτοπυρπολείται. Στο τέλος αυτής της σκηνής γίνεται ένα μακρινό πλάνο και ακούγεται μια γυναικεία φωνή να λέει: … (στο σημείο αυτό θα πρέπει να πω ότι δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι η σκηνή αυτή εκτυλίσσεται έτσι όπως ακριβώς την περιγράφω, αλλά στη μνήμη μου έτσι έχει καταγραφεί. Θα πρέπει να ξαναδώ την ταινία να το επιβεβαιώσω. Σε κάθε περίπτωση ας μου επιτραπεί να γυρίσω τη σκηνή αυτή έτσι όπως εγώ θέλω, ίσως παραποιώντας την αν χρειαστεί).
Λέει λοιπόν η γυναικεία φωνή (ίσως η Μάνα, ίσως η Μητέρα του Θεού): «Πες του κάτι, δεν βλέπεις ότι υποφέρει.»
Και ακούγεται μια αντρική φωνή να απαντάει (ίσως ο Θεός): «Μα εγώ του μιλάω κάθε στιγμή και με κάθε τρόπο. Εκείνος δεν με ακούει. Κι έπειτα φαντάζεσαι τι θα πάθαινε αν άκουγε τη φωνή μου! »
Εδώ στη χώρα του Goethe περνάω μια έντονα ποιητική φάση αυτή την περίοδο. Περαστικά θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο!
Ένα εκτενές αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίηση νομίζω ότι είναι επιτακτική ανάγκη.
Τι λες?
Από το Hannover της Γερμανίας
Νίκος; August 8, 2007 at 1:52 AM
Πάνος Χρυσοστόμου said...: Φίλε Νίκο...
Οχι , δε θα "πειράξω" τη "Νοσταλγία" σου, γιατί αυτά που θυμόμαστε και όπως τα θυμόμαστε, είναι σίγουρα στο απυρόβλητο της ψυχής...
Μόνο το εκ παραδρομής θα διορθώσω, γιατί δεν είναι "Λένα" αλλά βεβαίως "Ρίτα" (Μπούμη Παππά)στο "Υπόγειο".
Κατά τα λοιπά για την μελοποιημένη ποίηση ξεκινήσαμε κάτι που θα δεις εδώ :
http://air-waves.blogspot.com/2007/05/blog-post_1656.html
Και φυσικά θα συνεχιστεί προσεχώς.
Γεια και χαρά σου !; August 11, 2007 at 9:06 AM