AirWaves: R.I.P. - Κώστας Καπνίσης (Αθήνα, 20 Νοεμβρίου 1920

Thursday, July 19, 2007

R.I.P. - Κώστας Καπνίσης (Αθήνα, 20 Νοεμβρίου 1920 - 4 Ιουλίου 2007)

1 comment:

Πάνος Χρυσοστόμου said...: Πριν λίγες μέρες , στις αρχές του μήνα έφυγε για την ορχήστρα του Παραδείσου σε ηλικία 87 ετών, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν με χρόνια προβλήματα υγείας ο Κώστας Καπνίσης.
Σπούδασε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο, ενώ μαθήτευσε στο πλευρό κορυφαίων Ελλήνων μουσικών όπως οι Σκαλκώτας, Βώκος, Βάρβογλης αλλά και Γιάννης Παπαϊωάννου.

Η πρώτη του σύνθεση, το τραγούδι «Γελάς», κυκλοφόρησε το 1939, για να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια μια λαμπρή μουσική καριέρα ξεκινώντας από το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας, τη σημερινή ΕΡΤ, την ελαφρά ορχήστρα , την κατοπινή Ορχήστρα Σύχρονης Μουσικής", που προς τιμήν του σήμερα Πέμπτη 19/7 το βράδυ στα στούντιο της Ραδιοφωνίας, θα ερμηνεύσει έργα του.

Εξοχος πιανίστας, ενορχηστρωτής και διασκευαστής, έγραψε για τον κινηματογράφο σε περισσότερες από 110 ταινίες, μεταξύ των οποίων και οι «Παπαφλέσσας», «Υπολοχαγός Νατάσα», «Μαντώ Μαυρογένους», «Το δόλωμα», «Τζένη Τζένη», «Ο Κατήφορος», «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα», «Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά», «Μια γυναίκα στην αντίσταση», «Γάμος αλά... ελληνικά», «Οταν η πόλις πεθαίνει», «Ου Κλέψεις», «Ο τρελοπενηντάρης». Είχε επίσης γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, επιθεωρήσεις και ντοκιμαντέρ.
Ως πιανίστας εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο Κοτοπούλη και συγκεκριμένα στη μουσική κωμωδία «Το φάντασμα του Μετροπόλ» και σαν μαέστρος το 1944, την εποχή δηλαδή που έγραψε τη μουσική για το θεατρικό έργο των Σακελλάριου -Γιαννακόπουλου: «Η Λίζα τα ’κανε θάλασσα». Ακολουθεί το Fleur d’ amour, περιοδεία στην Κύπρο όπου γράφει τη μουσική για την «Πιο κρίσιμη ώρα της ζωής σου» του Σαρογιαν. Εκτοτε αρχίζει μια παραγωγική δραστηριότητα για το σινεμά και την επιθεώρηση αλλά και μουσική για χορόδραμα.
Υπήρξε μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών, διετέλεσε και πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου το 1965 και αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Μουσικών από το 1966.
Δημιούργησε ένα δικό του στιλ στη σύνθεση αλλά και την ενορχήστρωση, επηρεασμένος από την Ευρωπαϊκή μουσική κυρίως των '50'ς και 60'ς ,την τζαζ και τα μιούζικαλ, ενώ έλαβε μέρος και σε πολλά φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων στην Ισπανία το 1962, στη Βραζιλία το 1966 και ’67, στη Χιλή το 1974 και δύο φορές στη Ρωσία, το 1963 και 1966. Από τους σπουδαίους , ταλαντούχους όσο και παρεξηγημένους δημιουργούς που η τύχη θέλησε όταν ήταν νέος να βοηθήσει τον μέγιστο Ιάνη Ξενάκη να δραπετεύσει στο Παρίσι και να γίνει μετά αυτός που όλοι ξέρουμε !
Από τις σπάνιες συμπτώσεις και εντελώς άγνωστη στο ευρυ κοινό. Να η ιστορία, όπως μου τη διηγήθηκε ο Νίκος Μαμαγκάκης και βάλαμε στην βιογραφία του στην ενότητα που μιλά για τον στενό φίλο του Ιάνη Ξενάκη :

"...ο Ξενάκης ήταν το ίδιο μεγάλος όπως ήταν ο Ντεμπισί, ή ο Ραβέλ, ή όποιοι άλλοι υπήρξαν οι μεγάλοι «ταγοί» του ήχου, οι μεγάλοι «μάστορες», στο πέρασμα των αιώνων...
Ένας αφάνταστα ιδιόρρυθμος άνθρωπος , αλλά παράλληλα την ίδια στιγμή κι ένας «παλικαράς» …
Στην κατοχή πολέμησε και αντιστάθηκε, οπότε έχασε και το μάτι του, από ένα όπλο Γερμανικό, στο Σύνταγμα σε μια διαδήλωση.
Από εκεί και μετά είχε ένα γυάλινο μάτι…
Μόλις τέλειωσαν τα Δεκεμβριανά τον πήγαν στο Χαϊδάρι όπου στρατεύθηκε και εκεί του είπαν ότι θα τον στείλουν εξορία.
Τότε, Αξιωματικός Υπηρεσίας ήταν ο Κώστας Καπνίσης ο συνθέτης και ο Ξενάκης τον βρήκε και του είπε :

«Σε παρακαλώ Κώστα , μου δίνεις μια άδεια να πάω να δω τους γονείς μου, γιατί αύριο θα με μεταθέσουν και ποιος ξέρει πότε θα ξαναγυρίσω πίσω ;»
Πραγματικά του έδωσε την άδεια , αλλά εκείνος μπήκε σε ένα πλοίο του Ερυθρού Σταυρού και δραπέτευσε στο Παρίσι...
Ο Καπνίσης έφαγε αρκετές μέρες φυλακή, αλλά ο Ξενάκης από αυτό το γεγονός και μετά, έγινε αυτός που όλοι ξέρουμε…
«Χαλάλι η φυλακή σου Κώστα» έλεγα καμιά φορά στον Καπνίση και εκείνος μετά από τόσα χρόνια χαμογελούσε…"

Παιχνίδια της μοίρας...
Καλό ταξίδι κύριε Κώστα.; July 20, 2007 at 12:23 AM