Saturday, July 28, 2007

Παύλος Σιδηρόπουλος - Κάποτε Θα 'ρθουν (1979)

1 comment:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Θυμάμαι τον Παύλο, στις θρυλικές εκείνες βραδιές στο "Rodeo"... Και αργότερα πια στο "Αν" με το χέρι δεμένο...
Είναι φοβερό αλλά θυμάμαι οτι ένα βράδυ άθελα μου βρέθηκα και βοηθός ...ηχολήπτη εκεί που έπαιζε !
Θυμάμαι τον Παύλο , τον "Πρίγκηπα" , τον "Ασυμβίβαστο", τον συνεχιστή του "Ζορμπά", μπλούζμαν , τον ταλαντούχο, τον ευαίσθητο, τον junkie, την "παραμύθα" του...
Κι εκνευρίζομαι όταν ο τρόπος ζωής του, παρουσιάζεται εκ των υστέρων από κάποιους σαν "πρότυπο". Τσαντίζομαι πολύ συχνά γιατί επέλεξε αυτό το δρόμο και τέλειωσε έτσι...
Αλλά θυμάμαι και τον Παύλο να μιλάει σε πιτσιρίκια στο Θέατρο Αμόρε και να προσπαθεί να τα πείσει οτι "η ηρωίνη σκοτώνει ρε παιδιά", αλλά αυτά με την οργή και την αυθάδεια της νεότητας, να τον κοροιδεύουν. Να γελάνε μαζί του. Πόσα άραγε απο αυτά θα ζουν ακόμα ;
Και μια άλλη φορά όταν μπήκε στη μέση ενός προγράμματος "Ανδρέα-Βόσσου" στάθηκε στο μικρόφωνο και απλώς διάβασε ένα ποίημα του... Μέσα στη γενική αμηχανία που ακολούθησε, έφυγε το ίδιο ξαφνικά όπως ήρθε...
Τι να πρωτοθυμηθώ από τον Παύλο ;
Θυμάμαι τα τραγούδια του και πάντα τα παίζω στις εκπομπές μου πολλά χρόνια τώρα. Αυτά που έγραψε ο ίδιος και αυτά που ερμνήνευσε άλλων δημιουργών. Μερικά είναι και στις Ιδανικές εκπομπές.
Οπως αυτό (μουσική Μικης Θεοδωράκης, στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος)
Θυμήθηκα τον Παύλο ξανά πρόσφατα, όταν μετά από πολλά χρόνια πέρασα ξανά το κατώφλι του Rodeo με τη Γιάννα για να μεταδώσουμε τη συναυλία του Ζωρζ και του "Θείου". Και συγκινήθηκα πολύ. Μπορεί να βγήκε και στη μετάδοση. Eκεί και οι παλιές του αφίσες.
Τι άλλο να θυμηθώ ;
Κρίμα ρε φίλε. Εφυγες νωρίς και άδικα...