31 Ιουλίου...
Και είμαι στην πλαγιά ενός γκρεμού !
Αποφάσισα λοιπόν να σας διηγηθώ μερικές προσωπικές -εγωκεντρικές, για τα λιοντάρια δηλαδή- ιστορίες !
Η αλλιώς τι κοινό έχουμε με το Μίλτο Πασχαλίδη, τους R.E.M. το Norman Cook, τo Wesly Snipes και φυσικά τον μέγιστο Louis De Funes...
Η απάντηση είναι μέσα.
Tuesday, July 31, 2007
31 Ιουλίου - Sur Un Arbre Perché
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
-Ενα βράδυ πριν τρία χρόνια νομίζω, είχαμε καλέσει το Μίλτο , ενώνοντας τις εκπομπές μας με την Ελενα και τη Λίντα. Ηρθε και αυτή η φοβερή φωνάρα , αυτός ο ωραίος τύπος ο Γιώργος Μεράντζας και πραγματικά από όλες τις έκτακτες εκπομπές στο Δεύτερο , είναι και αυτή μέσα σε όσες έχω ευχαριστηθεί πολύ. Ο Πασχαλίδης -που ξεκίνησε Μιλτιάδης,Μίλτος για τους φίλους- κάποια στιγμή όταν τα μικρόφωνα ήταν κλειστά έπιασε τη γνωστή κουβέντα για τις ηλικίες... Εκεί ακριβώς μείναμε έκπληκτοι και οι δύο όταν μάθαμε πως γεννηθήκαμε την ίδια μέρα. Μίλτος (1969).
-Στην Αμερική, κάπου έξω από το Κλίβελαντ, ήταν 1989 όταν με τρόπο κινηματογραφικό (θα τον περιγράψω αναλυτικά όταν θα βάλω κάποια στιγμή απόσπασμα από την συνέντευξη ή τραγούδι τους για την Ιδανική εκπομπή), μπήκα με νεανικό τσαμπουκά σε ένα "χώρο για φίλους τους" και πήρα μια αποκλειστική συνέντευξη απο τους R.E.M. O Stipe μου φάνηκε ολίγον ξενέρωτος από τότε, ο Mills, "άχρουν άοσμον και άγευστον", αλλά ο Peter Buck ένας ευχάριστος ανέμελος ροκάς παλαιάς κοπής. Με τον ντράμερ τον Bill Berry μιλήσαμε πιο πολύ, βγάλαμε φωτογραφίες και μου έκανε απο τότε εντύπωση πως και "κολλήσαμε" περισσότερο. Λυπήθηκα όταν μετά έμαθα το πρόβλημα υγείας του, αλλά χάρηκα που ευτυχώς βρήκε την έξοδο κινδύνου. Νωρίτερα είχα μάθει οτι έχει γεννηθεί κι αυτός στις 31 Ιουλίου (1958)
-Αυτός ο πονηρός DJ που λανσάρησε πριν απο χρόνια το φοβερό εκείνο σλόγκαν "I'm no 1, so why try harder?", σκέφτηκα αμέσως οτι πρέπει να ' ναι "δικός" μας. Και είναι ...
Norman Cook / Fatboy Slim (1963)
-Ενας άλλος ηθοποιός της παρέας, μπορεί να μην έγινε ποτέ Denzel, αλλά εν πάσει περιπτώσει εγώ τον βλέπω πάντα με συμπάθεια. Καταλαβαίνετε τον λόγο ;
Wesley Snipes (1962)
-Κλείνω με αυτόν για τον οποίο αν αφεθώ θα μπορώ να γράφω ώρες... Οχι μόνο γιατί είναι εκ των αγαπημένων μου ever, όσο γιατί θαυμάζω πολύ τη σχολή της ερμηνείας του, αυτή που παίζει μονίμως στα όρια. Με όλο της το είναι. Οπως κάποιοι παλιοί δικοί μας (Λογοθετίδης και Σταυρίδης ας πούμε ) που νόμιζες οτι την ώρα του ρόλου -ανάμεσα σε δύο ατάκες λόγου χάρη- θα πάθουν ένα εγκεφαλικό ή έστω ...καρδιακό επεισόδιο, έτσι και αυτός ο παρεξημένος ΜΕΓΑΛΟΣ ηθοποιός, αποτελεί για μένα για πολλά χρόνια μαζί με μερικούς άλλους, ένα είδος ψυχοθεραπείας. Φυσικά και για αυτόν η ευχή, αφού δεν "έφυγε" ποτέ, για τον απλούστατο λόγο οτι αυτά τα μεγέθη υπάρχουν εις το διηνεκές ως φάροι, για να φωτίζουν το δρόμο...
Louis De Funes (1914)
Χρόνια πολλά φίλοι μου !
Τον Wesley Snipes εγώ τον θυμάμαι με την Ναστάζια στο "Οne night stand" ... -;)
Τον Louis De Funes τον θεωρώ αξεπέραστο ακόμη & σήμερα. Tί να πρωτοθυμηθεί κανείς, από το καθρεπτάκι που ανατίναξε το σκάφος ή τον Fantomas :))
Χρόνια πολλά λοιπόν και να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, γιατί το αυθεντικό έχει αξία & είναι μοναδικό !
...Caesar ευχαριστώ πολύ για τις ευχές . O Louis νομίζω οτι σε στιγμές είναι συγκλονιστικός. Το καθρεπτάκι που γράφεις, είναι σε αυτή την ταινία, όπως και ο φοβερός διψασμένος που πίνει νερό από τον ...υαλοκαθαριστήρα του αυτοκινήτου ! Απίστευτος τύπος. Καλό μήνα.
Post a Comment