Friday, July 20, 2007

Pink Floyd - High Hopes (1994)

3 comments:

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Να ξεκινήσω με τη γενική τοποθέτηση οτι αγαπώ Pink Floyd και στις τρεις εποχές τους ! Σε αντίθεση μάλιστα με άλλους φανατικούς του σχήματος που διαχωρίζουν τον συνολικό ιστό της δημιουργίας τους με βάση τα πρόσωπα, εγώ συμπαθώ πολύ σε αυτή τη μεγάλη πορεία και τους τρεις συνθέτες τους. Τον ψυχεδελικό Syd, τον πειραματιστή Roger, τον τεχνοκράτη Dave, που ο καθένας τους είχε μεγαλειώδεις προσωπικές στιγμές που παρέδωσε στους άλλους, σφραγίζοντας μέσα στα χρόνια ένα ...brand name που έμεινε στην ιστορία. Αυτή εξάλλου είναι και η βασική διαφορά του γκρουπ με άλλα της γενιάς τους και εκείνη που τους έστειλε κατευθείαν στην αιωνιότητα. Το γεγονός δηλαδή οτι τρεις τόσο μεγάλες αλλά και τόσο διαφορετικές προσωπικότητες βρέθηκαν στην ίδια μπάντα και διαχειρίστηκαν τόσο πολύ ανομοιογενείς καταβολές, σε ένα ψηφιδωτό ήχων πολύ αναγνωρίσιμων από την αρχή ως το τέλος. Ενώ δηλαδή κάποιος θα υποστήριζε με επιχειρήματα οτι μπορεί και να πρόκειται για τρία διαφορετικά γκρουπ, αυτοί απλώς δημιούργησαν μια λογική "εξέλιξης". Το αν ήταν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο είναι υπό συζήτηση...
Οχι φυσικά πως οι άλλοι μουσικοί που πέρασαν απ' τους P.F. ήταν ασήμαντοι. Απλώς, ο Syd, ο Roger και ο Dave, είναι ο καθένας τους ένα σκαλί τουλάχιστον ψηλότερα από κάθε άλλο της εν λόγω παρέας. Μεταξύ τους όπως από την αρχή σημείωσα , τους τοποθετώ στην ίδια ευθεία για ποικιλία λόγων που δεν έχω χρόνο να αναπτύξω τώρα αμέσως...
Με όλα τα προηγούμενα είναι προφανές οτι πολλά τραγούδια των Floyd και από πολλές εποχές βρίσκονται στην Ιδανική εκπομπή μου. Αρχίζω με το κατά σειρά τελευταίο μεγάλο τους... Που λόγω της εμπειρίας μου από τη συναυλία τους στην Αθήνα και τα συνεχόμενα ακούσματα σε παλιότερο υλικό τους, δεν πίστευα ποτέ οτι θα μπορούσαν να πετύχουν. Μάλιστα όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Division Bell" ούτε που βιάστηκα να το ακούσω. Πίστευα οτι θα βαριόμουν γιατί θα' ταν μία από τα ίδια. Λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ όμως , ο φίλος μου ο Θόδωρος Σαραντής, ιστορικός πια και μεγάλος ραδιοφωνατζής, αλλά και "μάστορας" των τρέιλερ τότε που ακόμα δούλευε στη δισκογραφία, το έβαλε στη διαφήμιση. Το "High Hopes" λίγο αργότερα μπήκε και στο live άλμπουμ "Pulse" που μετέδιδα συχνά πια στις "Ζωντανές Ηχογραφήσεις". Και είναι το τελευταίο -μέχρι σήμερα- ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ τραγούδι των Pink Floyd !

Lykmannen said...

Συμφωνώ γενικά. Θα ήθελα να σταθώ όμως στο 'μεγάλο', όχι μόνο για το τραγούδι, αλλά και για το σύνολο του album. Αντιπαραθέτω το 'What do you want from me?'

Ερώτηση: Αυτό με την ιδανική εκπομπή πως γίνεται? Με comment όπου ο κάθε ένας θα λέει τα αγαπημένα του κομμάτια?

Να είσαι καλά.

Πάνος Χρυσοστόμου said...

Φίλε έχεις δίκιο... Η Ιδανική εκπομπή ξεκίνησε από ακροατές που διαρκώς με ρωτούν μέσα σε όλο αυτό το φάσμα επιλογών που παίζει η εκπομπή (σε ελληνικά, ξένα κλπ) ποια είναι τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια. Σκέφτηκα λοιπόν να τα ανεβάζω εδώ και να γράφω και μια μικρή -προσωπική- ιστορία για το καθένα. Εσείς προτείνετε τα αγαπημένα σας τραγούδια εδώ :
http://air-waves.blogspot.com/2007/07/blog-post_05.html
Καλή συνέχεια..